Η Δημοκρατία και οι ενοχλητικές αλογόμυγες......
.....ή ποιοι χαρακτήριζαν τον Σωκράτη ως αλογόμυγα;*
Ο ίδιος ποτέ δεν είχε εκθέσει τις απόψεις του
(και όποτε το έκανε μερικά – π. χ. στο Συμπόσιο, τον Φαίδρο ή στην Πολιτεία)
μιλούσε με μύθους και παραβολές.
Συνήθως ήταν ο άνθρωπος που σε ζάλιζε στα ερωτήματα, ίσαμε να σε φέρει
σε αντίφαση με τον εαυτό σου και τελικά να σε υποχρεώσει
σε ομολογία της άγνοιάς σου.
Η πρώτη του επιδίωξη ήταν να γκρεμίσει την οίηση, την αυτάρκεια, την αυτοπεποίθηση.
Με τον τρόπο του αυτό, ο Σωκράτης γινόταν αντιπαθής.
Όχι μόνο στους πολλούς (που κάποτε ψήφισαν τον θάνατό του)
αλλά και στους ίδιους τους μαθητές του.
Τον θαύμαζαν αλλά ταυτόχρονα τον απεχθάνονταν.
Τους έσπαγε τα νεύρα.
Με την πρώτη ευκαιρία τον παρατούσαν.
Ελάχιστοι του έμειναν πιστοί ως το τέλος.
Αλλά ο δάσκαλος γνώριζε πως ο μόνος τρόπος να μάθεις κάτι,
είναι να το βρεις μόνος σου.
Κανένας καθηγητής δεν μπορεί να μεταγγίσει σοφία.
Γνώσεις – ναι, αυτό είναι απλό.
Αλλά τον τρόπο της σκέψης και της ανεύρεσης – όχι.
Τον Σωκράτη δεν τον ενδιέφεραν οι σκέτες γνώσεις – η πληροφορία
που θα λέγαμε σήμερα.
Όμως το «γνώθι σεαυτόν» δεν υπάρχει σε κανένα βιβλίο.
«Η ουσία της Σωκρατικής μεθόδου», γράφει ο Kierkegaard,
«είναι ότι ο μαθητής γίνεται ικανός να αποδιώξει τον δάσκαλο.
Η τέχνη και ο ηρωισμός του Σωκράτη ήταν ότι έφερνε τον μαθητή του
σε θέση να τον απορρίψει».
Ένας άνθρωπος που ειρωνεύεται τους πάντες, που συνεχώς τους φέρνει
σε δύσκολη θέση, που δεν αποκαλύπτει ποτέ τις δικές του απόψεις,
που ξεφεύγει διαλεκτικά σαν το χέλι.
Το αντίθετο του λαϊκιστή – κάνει ότι
μπορεί για να μην τον αγαπήσουν.
Ακόμα και στην Απολογία του ειρωνεύεται τους δικαστές του,
όταν τους προτείνει για ποινή να τον θρέφουν δωρεάν στο Πρυτανείο.
Θεμελιώνει την στάση της άγνοιας, λέγοντας πως όταν το μαντείο των Δελφών
τον ανακήρυξε «τον σοφότερο των Ελλήνων» έψαξε να καταλάβει γιατί.
Μίλησε με πολλούς σοφούς και ειδικούς και κατέληξε πως ο Θεός είχε δίκιο:
Ήταν ο σοφότερος επειδή ήταν ο μόνος που είχε συναίσθηση της άγνοιάς του.
και αποδεικνύοντας την άγνοιά τους, έγινε ακόμα πιο μισητός.
Η επίμονη ταπεινοφροσύνη του έμοιαζε τελικά με αλαζονεία.
Ο Alfred North Whitehead (1861-1947), έχει πει πως όλη η Δυτική φιλοσοφία
δεν είναι άλλο από υποσημειώσεις στον Πλάτωνα.
Εγώ θα πήγαινα ένα σκαλί πιο πίσω, γιατί χωρίς τον Σωκράτη είναι πολύ απίθανο
να είχε υπάρξει ο Πλάτων.
Θα έλεγα λοιπόν ότι όλη η φιλοσοφία ξεκινάει από την Σωκρατική ειρωνεία,
την μη-γνώση, την απορία.
Από έναν άνθρωπο που δεν έγραψε ούτε μία φράση, που δεν άφησε πίσω
παρά ανέκδοτα και αναμνήσεις των μαθητών του.
(Κι εδώ να πούμε πως ο Ξενοφώντας ήταν πολύ πιο κοντά στον πραγματικό Σωκράτη).
Αλλά που εργάστηκε σαν καταλύτης.
Ο καταλύτης – οι χημικοί το γνωρίζουν – είναι μία ταπεινή, δευτερεύουσα ουσία.
Χωρίς αυτόν όμως η χημική αντίδραση δεν πραγματοποιείται.
Ο Σωκράτης ήταν ταπεινός (άλλο αν εμείς τον δοξολογούμε για λάθος λόγους).
Ήταν και άκρως ενοχλητικός.
Η Δυτική φιλοσοφία ήταν το ένα επακόλουθο της δράσης του.
Το κώνειο ήταν το άλλο.
Νίκος Δήμου
Ο Τίτλος είναι το δικό μας σχόλιο:
Η Δημοκρατία και οι ενοχλητικές αλογόμυγες......
.....ή ποιοι χαρακτήριζαν τον Σωκράτη ως αλογόμυγα;
Η απάντηση;
Όλοι αυτοί οι χαμαιλέοντες που "βολεύονταν"
με τον ισχυρό της ημέρας και με όλες τις εξουσίες
"μασουλώντας" τα αποφάγια της.
Υ.Γ: Η όποια ομοιότητα με την επικαιρότητα σε εθνικό
ή και τοπικό επίπεδο είναι εντελώς συμπτωματική.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου