Φωτογραφία αρχείου
Το εξωφρενικό πάντως, είναι υπάρχει ακόμα κόσμος που ακούει με συμπάθεια
το «δίκιο του εργάτη» που θα στερηθεί την απεργία του!
Ποια απεργία;
Αυτή που αποφασίζεται από δέκα ανθρώπους, κρατικοδίαιτους, αργόμισθους
και εκμεταλλευτές της υποθετικής συναίνεσης των συναδέλφων τους.
Συναδέλφων που, αν τολμήσουν να παραβρεθούν στις συνελεύσεις,
τρομοκρατούνται ή εκδιώκονται για την διαφορετική τους άποψη.
Για όσους δεν το έχουν συνειδητοποιήσει, οι συνδικαλιστές, μολονότι
ο συνδικαλιστικός νόμος έχει ψηφιστεί, εκλέγονται από μειοψηφίες
και οι αποφάσεις παίρνονται σε συνελεύσεις, όπου δεν συμμετέχει
ούτε το 10% των εγγεγραμμένων μελών.
Αυτό δεν είναι δημοκρατία, είναι ολοκληρωτισμός!
Εάν λοιπόν δεν μπορεί να αναδειχθεί αντιπρόσωπος συνδικαλιστής
από την πλειοψηφία και αν δεν συμμετέχει στη συνέλευση
πάνω από το 50% των μελών, τότε ας μην λαμβάνεται απόφαση.
Πιστεύω έτσι, πολύ γρήγορα οι κανόνες της διαδικασίας θα αναγκάσουν
όλους τους εργαζόμενους να συμμετέχουν,
αναλαμβάνοντας την ευθύνη των θέσεων τους.
Ας είχαν το θάρρος οι «εργατοπατέρες» να προτείνουν
ηλεκτρονικές ψηφοφορίες (διενεργούμενες από ανεξάρτητες αρχές όμως)
για τα μέλη τους, αντί να διαμαρτύρονται.
Ας έκαναν το ίδιο που έγινε για τα μέλη ΔΕΠ στις πρυτανικές εκλογές
για να αποδειχθεί ποιοι είναι στην πραγματικότητα,
οι συσχετισμοί στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Δεν θα είναι όμως, καταπληκτικό; Ο ΣΥΡΙΖΑ, που δημιουργήθηκε
και στελεχώθηκε από τα διαχρονικά τρωκτικά του Δημοσίου, στο όνομα
του οπορτουνισμού του- όπως θα έλεγε και ο Κουτσούμπας- θα βάλει
ταφόπλακα στις απεργίες!
Ο κρατισμός χωρίς ανεξέλεγκτο δημόσιο χρήμα- λόγω μνημονίων- καταρρέει.
Και οι συνδικαλιστές σταδιακά, χάνουν τις ευκαιρίες του παρελθόντος.
Μπαίνοντας σιγά σιγά σε διαδικασία αποδρομής.
Το θέμα είναι αν η ελληνική δημοκρατία θα συνεχίσει να επιτρέπει
στον συνδικαλιστικό φασισμό να καταστρέφει την ελληνική οικονομία.
Και να ελέγχει ακόμα ιδεολογικά την κοινωνία...
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου