Πέντε ακαδημαϊκοί καθώς και πρώην πολιτικοί τάσσονται υπέρ της κατάργησης
του πανεπιστημιακού ασύλου με κείμενο-παρέμβασή τους.
Το κείμενο υπογράφεται από την Ελένη Αρβελέρ, τον Θάνο Βερέμη,
τον Νικηφόρο Διαμαντούρο και τις πρώην υπουργούς Παιδείας
Μαριέττα Γιαννάκου και Αννα Διαμαντοπούλου.
Όπως υπογραμμίζουν, «το άσυλο έγινε πια ενοχή και δεν αφορά τους φοιτητές,
ούτε την προστασία επιλήψιμης διαγωγής εντός του πανεπιστημιακού χώρου».
«Καιρός λοιπόν», εκτιμούν, «να καταργηθεί το κακώς εννοούμενο σήμερα άσυλο,
για να μπορέσουν τα πανεπιστήμιά μας να βρουν τον βηματισμό
για την απρόσκοπτη διάδοση της γνώσης και την άσκηση της έρευνας».
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο:
«Η ανοχή έγινε πια ενοχή. Δεν επιτρέπεται σ’ ένα ευνομούμενο κράτος
να ανέχεται η πολιτεία τις βιαιοπραγίες, τις αυθαιρεσίες και τις απειλές
που εκτοξεύουν και διαπράττουν ανενόχλητοι φοιτητές, συνεπικουρούμενοι
ασφαλώς και από εξωπανεπιστημιακούς αναρχικούς,
εναντίον των πανεπιστημιακών δασκάλων.
Ως ελάχιστο παράδειγμα θα θυμίσουμε την άνανδρη επίθεση εναντίον
του Άγγελου Συρίγου, Καθηγητή του Παντείου Πανεπιστημίου
και πρόσφατα εναντίον της Μαρίας Ευθυμίου,
Καθηγήτριας του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Γνωστά επίσης και τα πρωτοφανή και απαράδεκτα πολυάριθμα περιστατικά
παρακώλυσης της λειτουργίας των Ακαδημαϊκών θεσμών, καθώς
και της ασύστολης καταστροφής του επιστημονικού εξοπλισμού.
Την θλιβερή αυτή εμπειρία έχουν γνωρίσει αδιακρίτως όλα σχεδόν
τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας, χωρίς να υπάρξει
αποτελεσματική επίσημη αντίδραση.
Το προνόμιο του πανεπιστημιακού ασύλου που επικαλούνται για να καλύψουν
κάθε παραβατικότητα, αγνοούν οι παρανομούντες, ότι δεν αφορά
στους φοιτητές, ούτε την προστασία επιλήψιμης διαγωγής
εντός του πανεπιστημιακού χώρου.
Το άσυλο συστήθηκε ήδη στην αρχή της Αναγέννησης για να παραχωρήσει
στους καθηγητές απόλυτη ελευθερία στην επιλογή του προγράμματος
διδασκαλίας τους, απαγορεύοντας κάθε εκκλησιαστική
ή πολιτική παρέμβαση και ανάμειξη.
Καιρός λοιπόν να καταργηθεί το κακώς εννοούμενο σήμερα άσυλο,
για να μπορέσουν τα πανεπιστήμιά μας να βρουν τον βηματισμό
για την απρόσκοπτη διάδοση της γνώσης και την άσκηση της έρευνας.
Ο πολιτισμός μετριέται στις μέρες μας με το ποιόν του πανεπιστημίου
κάθε χώρας και η ποιότητα του πανεπιστημίου προϋποθέτει τον σεβασμό
και την αγαστή σχέση με την κοινωνία που το δημιούργησε και το συντηρεί.
Ο μεγαλύτερος πλούτος είναι να μοιράζεσαι τη γνώση, όπως μοιράζεσαι το ψωμί.
Είναι επικίνδυνος εχθρός του πολιτισμού, όποιος εμποδίζει τη δημιουργία
και την μοιρασιά της γνώσης που παράγει το πανεπιστήμιο.
Ελένη Αρβελέρ
Θάνος Βερέμης
Μαριέττα Γιαννάκου
Άννα Διαμαντοπούλου
Νικηφόρος Διαμαντούρος»
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου