Κάποιες φορές που νοσταλγώ στιγμές του παρελθόντος
αισθάνομαι πιο έντονα πόσο κακός ο χρόνος
που συνεχίζει πάντοτε να τρώει τα παιδιά του
όπως ο μύθος των παλιών Ελλήνων για τον Κρόνο.
Δεν το θυμάμαι τώρα ποιος έλεγε για τον χρόνο
πως: όταν ήμουνα μικρός πολλές φορές για γούστο
και άσκοπα τον σκότωνα μα τώρα με σκοτώνει
παίρνοντας λες εκδίκηση για ότι του ‘χω κάνει.
Ωστόσο σαν παρηγοριά έχω τις αναμνήσεις
και ότι πέρασε σωστά ή λάθος δεν πειράζει.
Καρτσωνάκης Πάν
Νομίζω πως οι άνθρωποι, επίστεψαν στους θρύλους
γιατί τους ξάνοιγαν, στο νου, πόρτα στην φαντασία.
Καρτσωνάκης Πάν
Να ταξιδέψω σ’ άγνωστα λιμάνια, πολιτείες
σε χώρες που ‘ναι δύσκολο να βρεις μέσα στον χάρτη
να περπατήσω δύσβατα αρχαία μονοπάτια
που ορειβάτες περπατούν και κάποιοι κτηνοτρόφοι.
Να ταξιδέψω θα ‘θελα μα δυστυχώς θα μείνει
επιθυμία κι όνειρο από παιδί που είχα.
Των οριζόντων την γραμμή δεν θα τη διασχίσω
όπως ο Κόλιας έγραψε, ο ποιητής, σε στίχο.
Μα κι αν ταξίδια όνειρα έμειναν στο μυαλό μου
ακόμη την Ιθάκη μου ψάχνω να προσεγγίσω.
Πάν Καρτσωνάκης
Υ.Γ: Το 2010 συμπληρώθηκαν 100 χρόνια
από τη γέννηση του Νίκου Καββαδία (Κόλια)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου