Το καλοκαίρι τρυφερά νωχελικά γλιστρούσε
έφευγε κι αχνοφαίνονταν μέρες του φθινοπώρου.
Μα ήταν τόσο μακρινές οι κρύες του χειμώνα,
οι νύχτες, οι ατέλειωτες, γι αυτό δεν χολοσκούσα.
Τις νύχτες με πανσέληνο, τον Αύγουστο, θυμάμαι
και στις φωτιές ολόγυρα ως το πρωί αντάμα.
Έπαιζε μια ξεκούρδιστη κιθάρα, με το κύμα
ρυθμό να δίνει κι όνειρα που βγήκαν όλα ψέμα.
Οι νύχτες αυτήν την εποχή ακόμη με μαγεύουν
μα τώρα νιώθω σύντομα θα έλθει κι ο χειμώνας.
Πάν Καρτσωνάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου