Έτσι κάπως γεννήθηκε ο φόβος των πνευμάτων.

Ποιος πρώτος να φαντάστηκε να ζωγραφίσει ζώα

πάνω στους βράχους της σπηλιάς, σκηνές απ’ το κυνήγι;

Αλήθεια γιατί το ‘κανε, ο πρόγονός μας τότε

απλά για διακόσμηση ή μάθημα να κάνει;

Αυτόν λοιπόν τον άνθρωπο τον είδανε σα μάγο

κι απέκτησε τη δύναμη να κάνει και κουμάντο.

Ακόμη και ο αρχηγός τον έτρεμε λιγάκι….

Αυτός που με τα μπράτσα του, ηγέτης είχε γίνει.

Έτσι κάπως γεννήθηκε ο φόβος των πνευμάτων.

Πάνω σ’ αυτόν στηρίχθηκαν αυτές οι εξουσίες.

                                     Πάν Καρτσωνάκης

Ο άνθρωπος και μέσα στις σπηλιές έκανε τέχνη. 

Ο καλλιτέχνης της σπηλιάς πρόσφερε είδωλο

 στην κοινότητα όχι μόνο για διακοσμητικούς σκοπούς,

 όπως κάποιοι ισχυρίζονται, αλλά προσωπικά πιστεύω

 ότι οι διακοσμητικοί λόγοι δεν ήταν ο σκοπός του

 μα ήταν πολύ απλά το αποτέλεσμα 

μετά την όποια άλλη χρήση της εικόνας.

Ο σκοπός του καλλιτέχνη της σπηλιάς, ήταν μάλλον να διδάξει

 τους νεαρούς και άπειρους κυνηγούς της φυλής

 το πως να στοχεύσουν αποτελεσματικά το θήραμά τους.

Την τέχνη του αποτελεσματικού κυνηγιού δηλαδή 

και φυσικά αναπόφευκτα έγινε τελετουργικός. 

Πρόσφερε είδωλο σε μια προσπάθεια εξουσίας

πάνω στο αντικείμενο της επιθυμίας ή του φόβου του. 

Πρόσφερε είδωλο στο ζώο που του ξέφυγε στο κυνήγι

σε μια προσπάθεια να ξεγελάσει την πείνα του

αλλά και κάρφωνε τα ακόντια πάνω του και σε συγκεκριμένα σημεία,

σε μια προσπάθεια να συμβεί το ίδιο και στην πραγματικότητα

και όλο αυτό για χάρη μίας πίστης του ότι αυτό όντως συμβαίνει. 

Είναι ένας πανάρχαιος μαγικός τρόπος ότι έτσι φέρνεις,

κάτω από τη δική σου κυριαρχία τον κόσμο. 

Ένας πανάρχαιος μαγικός τρόπος,

που οι ρίζες του χάνονται στα βαμμένα πρόσωπα,

στους χορούς και τις μεταμφιέσεις,

αλλά και στη διακόσμηση της ασπίδας του πολεμιστή,

ίσως και πιο παλιά ακόμα. 

Η μαγεία είχε από την αρχή το ρόλο της στην τέχνη,

 ένα ρόλο που στην πραγματικότητα ποτέ δεν άφησε,

 κρατώντας τον έως τα σήμερα, ευδιάκριτο ακόμη. 

Ο Άνθρωπος πάντοτε επιθυμούσε να αφήσει τα χνάρια του

 και το κάνει αιώνες τώρα, στην πραγματικότητα με το ίδιο πάθος,

αλλάζοντας κάθε φορά μόνο το μέσο και την γραφίδα του! 

Φιλικά 

Πάν Καρτσωνάκης