Τον ουρανό, τη θάλασσα όσο θα αντικρίζω
όσο τα μάτια πίνουνε γαλάζιο θα ελπίζω
κι όπως το κύμα στη στεριά θα έρχεται να σβήσει
έτσι ελπίζω θα βρεθεί σε όλα μία λύση.
Όσο υπάρχει ουρανός γεμάτος με αστέρια
κι έχουμε σώμα και μυαλό, οι άνθρωποι, και χέρια
αιώνια θα σπρώχνουμε του Σίσυφου τον βράχο
ποτέ δεν τον φαντάστηκα τον πρόγονο μονάχο.
Όνειρο είναι η ζωή λένε πολλοί κι ελπίζουν
πως την αιώνια ζωή, με προσευχές κερδίζουν
Πάν Καρτσωνάκης
Από έναν βράχο θα σπρώχνουμε αδιάκοπα
στο μέλλον
εμείς που αγαπήσαμε τούτη τη «χάρτινη» ζωή
ανεβαίνοντας αργά και σταθερά
στην κορυφή
που ουδέποτε θα «κατακτήσουμε»
όχι γιατί δεν είναι εφικτή
αλλά γιατί εμείς δεν το θελήσαμε.
Ναι, εμείς δεν το θελήσαμε
αυτός ο αγώνας να τελειώσει.
Αδιάκοπα θα προχωρούμε
και όχι μόνο σε αυτήν την πρόσκαιρη ζωή
αλλά και στο απώτερο μέλλον
αενάως
μες τις λάσπες τραγουδώντας
περήφανοι ακολουθώντας
τα βήματα του προπάππου μας,
του Σίσυφου
κόντρα στις επιθυμίες των θεών
για μεταμέλεια.
Πάν Καρτσωνάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου