Στα δέντρα που ΄χουν γνώριμα σημάδια τα κορμιά τους
αυτός που χρόνια έπαιζε παιχνίδια στη σκιά τους
στους ήχους που ΄ναι οι γνωστοί στους άλλους σαν αγέρι
νοιώθει φωνούλες παιδικές και τι του λένε ξέρει.
Τα δέντρα που ΄ναι γέρικα κι οι φλούδες τους σκασμένες
που ΄ναι οι ρίζες τους βαθιά στο χώμα καρφωμένες
που ΄χουν αυλές ολόκληρες στις κλάρες τους ισκιώσει
έχουν στα φύλλα τους φωνές από παιδιά στοιχειώσει.
Αυτά τα δέντρα ξέρουνε ποιοι τα ΄χουνε φυτέψει
ποιοι διάλεξαν τη θέση τους και τα ΄χουν κανακέψει
ποιοι φρόντισαν το πότισμα και ποιοι τα αγαπάνε.
Αυτούς τους ξέρουνε καλά σ΄ αυτούς μόνο μιλάνε!
Καρτσωνάκης Πάν
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου