Οι Έλληνες σαράντα χρόνια* είχαν μείνει στην παιδική
ηλικία και ψήφιζαν αυτούς που τους έταζαν κουλούρι
και μαλλί της γριάς.
Επειδή ο Κουλουράς πέθανε πρέπει κάποιος να τους το πει.
Και επειδή ο Άδωνις τους το φωνάζει εδώ και καιρό
δεν θέλουν να τον πιστέψουν και τον μισούν
γιατί θέλουν το κουλούρι τους.
Το έχουν ανάγκη πολύ.
Βρέθηκε κάποιος που τους έταξε κουλούρια
και αντί για αυτό τους τάισε σανό.
Πολύ σανό!
Αδωνι συνέχισε.
Αρχίζουν και το καταλαβαίνουν.
Ωριμάζουν φαίνεται.
αναγνωστης
Δικό μας σχόλιο:
Τι σαράντα χρόνια;
Πότε ενηλικιώθηκαν;
4 φορές επτωχεύσαμε με εθνικό νόμισμα
και μια ζωή μας έτρωγε ο εθνικός διχασμός.
Υ.Γ: Ακόμα και στον Εθνικό μας ύμνο
το επισημαίνει ο ποιητής.
144.- Η Διχόνοια που βαστάει
ένα σκήπτρο η δολερή
καθενός χαμογελάει,
"πάρ' το", λέγοντας, "και συ".
145.- Κειο το σκήπτρο που σας δείχνει
έχει αλήθεια ωραία θωριά.
μην το πιάστε, γιατί ρίχνει
εισέ δάκρυα θλιβερά.
146.- Από στόμα οπού φθονάει,
παλληκάρια, ας μην πωθεί,
πως το χέρι σας κτυπάει
του αδελφού την κεφαλή.
147.- Μην ειπούν στο στοχασμό τους
τα ξένα έθνη αληθινά:
"Εάν μισούνται ανάμεσό τους
δεν τους πρέπει ελευθεριά".
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου