- Η εξέγερση άργησε πολύ, εξ αιτίας
των αντιδράσεων προυχόντων Χαβαλιέδων,
που είχαν συνεταιρικές δουλειές
με τους Τούρκους, άρα και άνομο συμφέρον
να είναι εναντίον της.
Το 1821 έγινε επιτέλους κατορθωτή,
με πρωτεργάτες ανθρώπους που είχαν φλόγα
στην καρδιά και στο μυαλό τους όραμα.
Στη διάρκεια της, αναδείχτηκαν σπουδαίοι ήρωες, που έδωσαν ότι είχαν
και δεν είχαν για την ελευθερία, αναδείχτηκαν όμως και βολεψάκηδες,
καιροσκόποι και εχθροί της εξέγερσης, αργότερα δε και καταχραστές της.
Όταν ο Κολοκοτρώνης μπήκε θριαμβευτής στην Καλαμάτα, ο Τουρκοφάγος
με τ’ όνομα, είπε:
«Καπετάνιε, το πρώτο που πρέπει να κάνουμε, είναι να «φάμε» τους προδότες
Χαβαλιέδες, τους συνεταίρους και συνεργάτες των Τουρκών».
« Όχι μωρέ Τουρκοφάγε, δεν μπορούμε να χύσουμε αίμα αδελφικό», απάντησε
ο Κολοκοτρώνης και μ’ ένα νεύμα σταμάτησε εκεί την κουβέντα.
Αυτή, παιδιά μου, ήταν η πρώτη ευκαιρία που χάθηκε, στη σύγχρονη
μυθιστορία της Χαβαλιέ, για να μπουν τα πράγματα σε σωστή βάση!
………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………
Το μόνο που ενδιέφερε πια τους βολεψάκηδες και τους καιροσκόπους,
ήταν ποιος θα φάει ποιόν και όχι πως όλοι μαζί, θα φάνε τους «εχθρούς» τους!
Λίγα χρόνια μετά, όλα έμοιαζαν τελειωμένα. Εκείνες όμως τις μέρες, έγινε κάτι
σαν θαύμα ή καλύτερα …, έγινε ένα λάθος.
Τα πολεμικά καράβια, Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας, είχαν αράξει στη θάλασσα
της Χαβαλιέ, απέναντι από τα αντίστοιχα Τουρκικά κι έκαναν παιχνίδια.
Τα παιχνίδια αυτά συνηθίζονται μέχρι τις μέρες μας, για να μη βαριούνται
οι πολέμαρχοι, όλων των χωρών της γης.
Οι γλώσσες των ναυάρχων είχαν «μαλλιάσει», για να προλάβουν πιθανή παρεξήγηση.
«Βρε σεις!..», έλεγαν και ξανάλεγαν στους κανονιέρηδες,
«…Προσέξτε καλά μην κάνετε καμιά βλακεία.
Εδώ ήρθαμε για να περάσει η ώρα μας και να παίξουμε, όχι για να μπλέξουμε».
«Εντάξει, καταλάβαμε!», απαντούσαν αυτοί μ’ ένα στόμα.
Κάποιος όμως δεν είχε καταλάβει και πολύ καλά.
Ανάβει με το δαυλό το φυτίλι του κανονιού, φεύγει η μπάλα και ανοίγει
μια τεράστια τρύπα, στη μέση του Τούρκικου καραβιού.
Η χερούκλα του ναυάρχου, προσγειώθηκε στο σβέρκο του ναύτη.
«Δεν σου είπα βρε μπουνταλά να προσέχεις;»
Ήταν όμως πολύ αργά.
Οι μπάλες σφύριζαν στον αέρα και πήγαιναν από τη μια πλευρά στην άλλη,
με αποτέλεσμα να συντριβούν οι Τούρκοι και ν’ «απελευθερωθούν» οι Χαβαλιέδες!
«Έγινε που έγινε το λάθος», σκέφτηκαν οι Ευρωπαίοι, «ας τους δώσουμε
και λίγο χαρτζιλίκι να στήσουν ένα ψευτοκράτος, με τη Ρούμελη και την Πελοπόννησο.
Δεν βαριέσαι, έτσι και αλλιώς, παραείναι μεγάλη η Τουρκιά».
Έφεραν κι έναν Κυβερνήτη από τη Ρωσία, Χαβαλιέδικης καταγωγής,
να οργανώσει το καινούργιο κράτος.
Οι βολεψάκηδες όμως και οι καιροσκόποι, που ήθελε να «φάει» ο Τουρκοφάγος
αλλά δεν ήθελε ο Κολοκοτρώνης, του έστησαν καρτέρι έξω
από μια εκκλησιά στο Ναύπλιο και …
Πάει ο Κυβερνήτης!
Ο Μαύρος από την Καλαμάτα «έφαγε» τον Κυβερνήτη Capo d’ Istria,
μα το κενό έπρεπε να καλυφτεί. Οι Μεγάλες Δυνάμεις προβληματίστηκαν πολύ,
ώσπου να βρουν μια νταντά για το μωρό, τη Χαβαλιέ!
Τι καλύτερο, από ένα άλλο μωρό; Όταν μάλιστα είναι γαλαζοαίματο
και κατάγεται από τη Γερμανία, η επιλογή φαντάζει ιδανική.
Έκαναν λοιπόν βασιλιά τον Κόθωνα και τον έστειλαν να παίξει
με το καινούργιο του παιχνίδι.
Μπήκε στο καράβι με όλη την κουστωδία κι έβαλε πλώρη για τη Χαβαλιέ.
Οι εκπρόσωποι με τους Τούρκικους τίτλους, που δεν αποχωρίστηκαν ποτέ,
συγκέντρωσαν όλους τους πεινασμένους στην ακτή , για να υποδεχθούν τον βασιλέα.
Είχαν φροντίσει να πλύνουν τις φουστανέλες και τις βράκες πριν πάν’ εκεί,
αλλά τι πλύσιμο να γίνει σε ρούχο τρύπιο και χρόνια φορεμένο; …
Δεν βαριέσαι… Το καράβι έφτασε και τι να δουν τα μάτια τους;
Πολέμαρχους με φανταχτερές στολές και πλάκα τα χρυσά τενεκεδάκια
στο στήθος.... Στρατιώτες πεντακάθαρους και ντυμένους στην «πένα»,
να κρατούν όπλα γυαλιστερά...
Κυρίες «των τιμών» με υπέροχες τουαλέτες, να προσπαθούν
να κρατηθούν όρθιες στην κακοτράχαλη όχθη....
Ο Νικήτας, έσπρωξε τον Θανασό … «Τι είναι τούτοι ορέ;»
«Δεν ξέρω. Μου ‘λεγε ένα παραμύθι η μάνα μου η συχωρεμένη και νομίζω
πως είχε μέσα από δαύτους»
Ο Κόθων πάτησε τα ποδαράκια του στη Χαβαλιέ και ο αρχιπολέμαρχος
έκανε νόημα στους υπηκόους να προσκυνήσουν!
«Τι θα κάνουμε ορέ;», ρώτησε έντρομος ο Θανασός.
«Περίμενε, να δούμε τους αρχόντους», είπε ένας άλλος.
Προσκύνησαν οι… Αρχόντοι, προσκύνησαν και οι κακομοίρηδες,
προσκύνησαν όλοι οι «απελευθερωμένοι»!
Κάπως έτσι άρχισε η εποχή των βασιλιάδων για τη Χαβαλιέ, όμως αυτό
δεν ήταν το χειρότερο που της συνέβη εκείνα τα χρόνια.
Το χειρότερο ήταν, πως όλοι αυτοί που λυπήθηκε ο Κολοκοτρώνης, έγιναν
οι καινούργιοι αφέντες των φτωχών Χαβαλιέδων και διαδέχτηκαν
σε όλα τους Τούρκους, αφού φρόντισαν πριν την αποχώρηση τους,
ν’ «αγοράσουν» απ’ αυτούς τη μισή χώρα!
Την άλλη μισή, την «αγόρασαν» οι παπάδες!!
Έτσι, για τους περισσότερους Χαβαλιέδες τίποτα δεν άλλαξε και ο αγώνας
συνεχίστηκε πάνω στα βουνά, για ένα κομμάτι ψωμί κι ένα κοψίδι κρέας,
μα πάνω απ’ όλα για δυο σταγόνες ελευθερία.
Τον ευεργέτη τους, τον Κολοκοτρώνη, τον έβαλαν 2-3 φορές στη φυλακή
και γλίτωσε την εκτέλεση χάρη σε δύο σπουδαίους Κατήδες,
που είχαν αξιοπρέπεια και φιλότιμο.
Έδιωξαν λοιπόν οι Ευρωπαίοι τους Τούρκους, από ένα κομμάτι της Χαβαλιέ
και χαρτζιλίκωσαν με κάποια γρόσια τη νεοσύστατη χώρα, για το δύσκολο ξεκίνημα.
Γρόσια που δεν έφτασαν ποτέ στο λαό της Χαβαλιέ, αφού κατέληξαν
στις τσέπες ντόπιων μπέηδων και αγάδων!
……………………………………………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………………………………………
- Την εποχή εκείνη θεσμοθετήθηκε το νέο σύστημα εξουσίας, σύμφωνα βέβαια
με τις προσταγές των νέων αφεντάδων και των εκπροσώπων τους στη χώρα,
που ήξεραν καλά τη δουλειά τους, αφού σε όλη τους τη ζωή εκπρόσωποι ήταν.
Στην κορυφή ο βασιλιάς. Συνεργάτες του πολύτιμοι, μερικοί συμπατριώτες
από τη Γερμανία και οι γνωστοί Χαβαλιέδες που είπαμε.
Ήταν όμως και μια άλλη τάξη Χαβαλιέδων, που ήρθαν από την Ευρώπη,
αφού έφυγε και ο τελευταίος Τούρκος.
Ατσαλάκωτοι και παρφουμαρισμένοι, ήρθαν λέει για «ν’ ανοίξουν τα γκαβά»
των αγράμματων επαναστατών.
Κάποιοι άλλοι όμως λένε, πως ήρθαν για να τους τα κλείσουν τελείως!
Αυτές οι δύο τάξεις των ντόπιων και των εισαγόμενων, ανακυκλώνονται
μέχρι σήμερα και δεν έχασαν ποτέ από τα χέρια τους, τη διεύθυνση
των Χαβαλιέδικων Θιάσων!
Είναι οι εκλεκτοί Χαβαλιέδες, που παρέα με τους Γερμανούς,
μα και με άλλους, σχημάτισαν την προνομιούχα τάξη της χώρας,
με συνεχή παρουσία στο Εθνικό Θέατρο και αναρίθμητες παραστάσεις.
Οργάνωσαν Θιάσους που ανταγωνίζονταν μεταξύ τους, ποιος θα είναι
ο αγαπημένος των μεγάλων δυνάμεων.
Ο κάθε Θίασος είχε έναν Θιασάρχη, είχε Πρωταγωνιστές, Ηθοποιούς
αλλά και Κομπάρσους.
Ο Θιασάρχης, οι Πρωταγωνιστές και οι Ηθοποιοί, προέρχονταν αποκλειστικά
από τους προνομιούχους.
Οι Κομπάρσοι, από τους φτωχούς Χαβαλιέδες, με αντίτιμο ένα πιάτο φαΐ
και μια μπαλωμένη βράκα!
Έδωσαν και ονόματα στους Θιάσους, για να μη γίνει καμιά παρεξήγηση.
Ο ένας ονομάστηκε «Αγγλικός» και ο άλλος «Γαλλικός».
Κάποια στιγμή ακούστηκε πως υπήρχε και «Ρωσικός», με Θιασάρχη τον Κολοκοτρώνη.
Δε νομίζω πως ήταν αλήθεια, αφού είναι γνωστό τι τράβηξε ο στρατηγός
και από την άλλη, ουδείς γνωρίζει να έπαιξαν κάποιο ουσιαστικό ρόλο
οι Ρώσοι στη Χαβαλιέ, μετά την «απελευθέρωση».
Όχι τουλάχιστον, τα πρώτα ενενήντα χρόνια.
Όσο για τους Γερμανούς, αυτοί δεν νοιάζονταν για το Χαβαλιέδικο Θέατρο!
Είχαν βρει άλλους τρόπους για να ‘χουν το μερτικό τους, στο «βύζαγμα» της χώρας!
Υπήρχε λοιπόν Θίασος για την Αγγλία, όπως και για τη Γαλλία….
Υπήρχε βασιλιάς για τη Γερμανία….
Τίποτα όμως δεν αναφέρεται να υπήρχε για τη Χαβαλιέ,
ούτε στους Μύθους ούτε στην ιστορία!
Ο Μουρμούρας άναψε το τσιμπούκι και τράβηξε βαθειά ρουφηξιά.
Αποσπάσματα από το μυθιστόρημα «Η Χαβαλιέ που την έλεγαν Ελλάδα»
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου