Τώρα και ο Ακροκόρινθος από ψηλά… με τη ματιά του drone!

Με τη βοήθεια της τεχνολογίας, είμαστε σε θέση 

να απολαύσουμε ένα υπέροχο βίντεο από το σχεδόν 

απόρθητο κάστρο της Αροκορίνθου,

χτισμένο σε έναν απότομο λόφο.

Εντυπωσιακά είναι τα τείχη του κάστρου, 

αλλά και η αρχαία πηγή Άνω Πειρήνη, 

η οποία βρίσκεται χτισμένη σε υψηλό σημείο του.

Η ιστορία του κάστρου.

Ο Ακροκόρινθος είναι απότομος βράχος (ορόπαγος) 

ύψους 575 μέτρων που δεσπόζει 

στην πεδιάδα της Κορίνθου. 

Οχυρώθηκε για πρώτη φορά από τον Κύψελο

 και τον γιο του τύραννο Περίανδρο τον 7ο-6ο αιώνα π.Χ. 

και σιγά-σιγά εξελίχθηκε σε Ακρόπολη. 

Οι Μακεδόνες τον 4ο αιώνα π.Χ. επισκεύασαν 

και ενίσχυσαν τα τείχη. Το 146 π.Χ. ο Ρωμαίος στρατηγός Λεύκιος Μόμμιος Αχαϊκός κατέστρεψε την Κόρινθο 

και την Ακρόπολή της, καταλαμβάνοντας 

επίσημα την Ελλάδα. 
Σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογία 
πρώτος ιδιοκτήτης της περιοχής ήταν
 ο μυθικός βασιλιάς της Κορίνθου ο Βελλεροφόντης 
ο οποίος και αφιέρωσε το χώρο στον θεό Ήλιο.
 Τα κτήματα κάτω από τον Ακροκόρινθο
 (όπου αργότερα κτίστηκε η Κόρινθος) 
τα παραχώρησε εκείνος στον γιο του Αιήτη, 
αλλά τον Ακροκόρινθο που ήταν το προνομιούχο σημείο 
της περιοχής, 240 στρέμματα τον πρόσφερε 
στην θεά Αφροδίτη. 
Η Αφροδίτη δεν συγκινήθηκε καθόλου από αυτό
 το δώρο, αφού ήταν σαφώς καλύτερα στον Όλυμπο.

Προς τιμήν της θεάς, έχτισε η Μήδεια ένα ναό 
στη κορυφή του Ακροκορίνθου. 
Ήταν ένα ταπεινό και λιτό κτίσμα αλλά η κατάσταση 
άλλαξε δραματικά όταν έφτασε εκεί το νερό. 
Αυτό ήταν κατόρθωμα του Σίσυφου, του παμπόνηρου
 βασιλιά της Κορίνθου, όταν μια φορά είδε τον Δία
 να απαγάγει την κόρη του Ασωπού. 
Είπε στον Ασωπό πού κρύβονταν, με αντάλλαγμα 
να λύσει το πρόβλημα λειψυδρίας στον λόφο. 
Έτσι ο Βράχος απέκτησε την πρώτη του κρήνη
 την περίφημη Πειρήνη.

 Ο Ιούλιος Καίσαρας επισκευάζει το κάστρο το 44 π.Χ.. 

Μία ακόμα επισκευή γίνεται τον 6ο αιώνα 

από τον Ιουστινιανό και κάποιες προσθήκες 

παρατηρούνται μέχρι και τον 12ο αιώνα. 

Το 1210 το κάστρο καταλαμβάνεται από τους Φράγκους

 και ο υπερασπιστής του Λέων Σγουρός αυτοκτονεί

 πηδώντας έφιππος από τα τείχη. 

Οι Φράγκοι πραγματοποιούν πολλές επισκευές.

Στη συνέχεια ο Ακροκόρινθος αλλάζει χέρια. 
Παραχωρείται διαδοχικά στις ιταλικές οικογένειες
 Γκραβίνα και Ατσαγιόλι για να καταλήξει τελικά 
στον Θεόδωρο Παλαιολόγο ο οποίος το πουλά 
για οικονομικούς λόγους στους Ιωαννίτες Ιππότες 
που το κρατούν μέχρι το 1404 και του το επιστρέφουν.

Το 1458 ο Μωάμεθ Β' ο Πορθητής κατέλαβε το κάστρο 
που το υπερασπιζόταν ο Βυζαντινός Ματθαίος Ασάν.

Το 1687 το κάστρο περνά στα χέρια των Ενετών
 οι οποίοι το επισκευάζουν και του δίνουν
 τη σημερινή του μορφή. 
Λίγα χρόνια μετά, το 1715, οι Τούρκοι πολιορκούν
 τον Ακροκόρινθο και τον καταλαμβάνουν. 
Το κάστρο παρέμεινε σε αυτούς μέχρι το 1821
 όταν πέρασε στους Έλληνες αγωνιστές μέχρι τον Ιούλιο 
του 1822 όταν το ανακατέλαβε ο Δράμαλης, αμαχητί, 
καθώς προηγουμένως είχε εγκαταλειφθεί 
από τους υπερασπιστές του. 
Τελικά περιήλθε οριστικά στους Έλληνες το 1827
 στα τέλη της Επανάστασης.