Μιά ανίερη σύγκριση λόγω της μή γνώσης της ιστορίας, ως και εκ του πολύ πονηρού.

Μιά ανίερη σύγκριση λόγω 

της μή γνώσης της ιστορίας,

 ως και εκ του πολύ πονηρού.

Του Πάνου Χατζηγεωργιάδη Μουσικοσυνθέτης,

 Λογοτέχνης Και Δημοσιογράφος.

 Να τέτοιες μέρες ήταν και πάντα

τα τελευταία χρόνια τους θυμάμαι. ..

Θυμάμαι όλους εκείνους τους πρόσφυγες του 1922 

που επειδή κάποιοι αποφάσισαν σε κλειστά δωμάτια

την τύχη τους, τους ξερίζωσαν απο έναν τόπο 

μακραίωνης παρουσίας και τους κατέστησαν φυγάδες.

Θυμάμαι τον παππού μου, που τον γνώρισα

απο ορισμένες φωτογραφίες μόνον, 

την γιαγιά μου που την γνώρισα

ζωντανή και που ποτέ δε μιλούσε με λεπτομέρειες 

για όλα αυτά, καθώς και τον προπάππο μέσα 

απο ιστορίες που μου λέει καμιά φορά ο πατέρας 

όπως τις άκουσε και κείνος.

 Με αφορμή τούτη την θύμηση γράφω σχεδόν

 κάθε χρόνο ένα άρθρο, μα εφέτος αυτό

 που παρατηρώ ένεκα και των συνθηκών με φέρνει 

το λιγότερο εκτός εαυτού ως απόγονο μικρασιατών. 

Κάποιοι για τους δικούς τους λόγους προσπαθούν

 να παραλληλίσουν τουλάχιστον άστοχα, 

αν οχι εκ του πονηρού ορμώμενοι, την φυγή 

των ΕΛΛΗΝΩΝ προσφύγων έπειτα απο το χάσιμο

 ενός εθνικού πολέμου, με τον συρφετό των ξενικών

 κατ ελάχιστον στοιχείων που πραγματοποιούν

 πραγματική απόβαση στα ελληνικά νησιά

 τούτο το καλοκαίρι.

 Ως μικρασιάτη αυτή η σύγκριση με προσβάλει βαθιά,

 διότι εδώ είναι πέρα απο προφανές πω ς όλοι αυτοί

 οι «κατατρεγμένοι» πλήρωσαν αδρώς με χρήματα 

τα οποία ουδείς γνωρίζει που βρέθκαν, προκειμένου 

να μεταβούν σε μιάν άλλη ήπειρο 

για ένα «καλύτερο αύριο», απαιτώντας 

να τους στείλουν στην Αθήνα όπως γίνεται γνωστό

 απο τα βίντεο που παρακολουθούμε

 ΑΠΑΙΤΩΝΤΑΣ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ .

Πρόκειται περί στοιχείων, ΠΑΝΤΕΛΩΣ ξένων

με τους Έλληνες που κάποιοι γνωρίζοντας 

το φιλότιμο αυτού του λαού, προσπαθούν

τα ανθρωπιστικά ένστικτα του να κεντρίσουν.

 Οι μικρασιάτες κύριες και κύριοι λαθρολάγνοι, 

ουδέποτε σήκωσαν πέτρα για να χτυπήσουν 

τον Ελλαδίτη αδερφό τους, ουδέποτε απαίτησαν 

το παραμικρό για την μοίρα τους που άλλοι διαμόρφωσαν.

Το μόνο που σήκωσαν ήταν και πάλι τα μανίκια 

και άρχισαν δουλειά, οχι απο το μηδέν αλλά ακόμα

απο πιο κάτω.

Δουλειά σκληρή που απέδιδε λίγα μα καθαρά 

χρήματα, αφομιώθηκαν γρήγορα διότι ήσαν 

πιο Έλληνες και απο τους Έλληνες και βοήθησαν 

στην Ελληνική οικονομία όπως και άλλοι 

πραγματικά κατατρεγμένοι ομοεθνείς μας 

όπως οι Πόντιοι μιάς και είμαι 

επίσης Ποντιακής καταγωγής.

Εκεί που κάποιοι δήθεν ανθρωπιστές ψάχνουν

ήρωες, εγώ βλέπω ένα περίεργο μπαστάρδεμα λαών

με σκοπό την εθνοκοινωνική μας αλλοίωση περαιτέρω, 

έτσι κρίνω εκ του πονηρού τον εν λόγω παραλληλισμό 

και οφείλω να τον καταγγείλω διαμέσω

 της σχετικής αρθρογραφίας. 

Τον Παππού μου τον Κυρ – Χρήστο, λαθρολάγνοι 

και ιδιοκτήτες Μ.Κ.Ο. δεν τον περίμενε εδώ κανείς, 

δεν τον περίμενε catering την ώρα που ο Έλληνας 

στέκεται στα συσσήτια της κρίσης,

 δεν τον περίμενε air- condition, παρά 

τον περίμεναν δεκαοκτώ ώρες συνεχούς δουλειάς

 στα εργοστάσια όρθιος, για εκείνες 

τις πενταροδεκάρες που έπαιρνε, τον περίμενε

κοινή τουαλέτα για πέντε και έξι οικογένειες 

στον καταυλισμό, τον περίμενε και η απαξίωση 

του «τουρκόσπορου», μέχρι να αποδείξει

 πως ήταν περισσότερο Έλληνας απο τον Έλληνα.

Γνωρίζουμε πολύ καλά πως το μεγάλο κεφάλαιο 

προστατεύει τις επενδύσεις του αναφορικά 

με τους στρατούς των εξαθλιωμένων

που μας αποστέλλει κατά τακτά διαστήματα

προετοιμάζοντας το έδαφος για την «ανάπτυξη» 

των εκατόν πενήντα ευρώ το μήνα, την παντελή 

διάλυση κάθε έννοιας έθνους, διότι έθνος σημαίνει

ένα μαντρί ξέχωρο, κάτι που δεν ευνοεί 

την επέκταση των αγορών, μα τούτο δεν μπορεί 

να σημαίνει πως όλοι εμείς οι απόγονοι πρόσφυγες 

του Ελληνικότερου ξανατονίζω ίσως κομματιού

της Ελληνικής γης που παραμένει σκλαβωμένο, 

θα ταυτιστούμε ποτέ με τις ορδές αλλόφυλων

που μας έχουν περικυκλώσει και σιγά σιγά 

μας οδηγούν στην παντελή

 εθνοκοινωνική μας εξαφάνιση μαζί

 με τον άλλον πυλώνα της δήθεν

«ευρωπαικής προοπτικής» 

και το τρίτο επίππεδο την συνειδησιακή άλωση.

Οι συσχετισμοί αυτοί το λοιπόν κρίνονται

 απο αθλιότητα λόγω της μή γνώσης της ιστορίας,

 ως και εκ του πολύ πονηρού. 

Μάθετε να βάζετε τα πράγματα στην θέση 

που τους αρμόζουν, την ώρα που σείς ασχολείστε 

με τις ψευδεπίγραφες εκλογές, κάποιοι άλλοι 

γράφουν ιστορία στην πλάτη σας με το δικό σας αίμα

 αν χρειαστεί. 

Κι αν θέλετε ήρωες θα σας δείξω εγώ ήρωες

 πραγματικούς, τους ΑΤΑΦΟΥΣ ΑΚΟΜΗ ήρωες

 του Ελληνοιταλικού πολέμου, όπου

 το νεοελληνικό κρατίδιο ποτέ δεν ετίμησε 

ουσιαστικά και ποτέ δεν μάζεψε τα κόκκαλα τους

 που βρίσκονται σπαρμένα ακόμα

 στα βουνά της Βορείου Ηπείρου.