Κι όλο αυτό μοιάζει με ανάσταση.

Κάθε φορά που στο ημερολόγιο

βλέπω πως ήλθε ο Μάρτιος

δεν σκέφτομαι παρά μόνο ότι η άνοιξη

σπάζοντας τα δεσμά της κόρης

 που την κρατούσαν στη λησμονιά του κάτω κόσμου

έρχεται σιγά- σιγά και πάλι στους ζωντανούς

κι όλο αυτό μοιάζει με ανάσταση. 

Σκέψου μόνο την Άνοιξη 

σαν μια όμορφη νεράιδα 

και σαν θεά.

Σκέψου σαν να είναι ο χειμώνας

ένα κουκούλι

που μέσα του είναι φυλακισμένο

ένα σκουλήκι που δραπετεύει

με πολύχρωμα φτερά σαν πεταλούδα.

Θα ζήσει τόσο λίγο, 

πετώντας από ανθό σε ανθό, 

κι ωστόσο αυτό μπορεί και ν αξίζει

όσο και μια αιωνιότητα

Σκέψου την Άνοιξη σαν να ήταν σε νάρκη

μέσα σε ανήλιαγες σπηλιές

 και κάτω από πάγους, 

 κάτι μέτρα χωμένη στο χώμα

μαζί με τα τζιτζίκια.

Σκέψου τα λουλούδια 

που ανθίζουν την Άνοιξη 

σαν υψωμένες γροθιές 

να διώξουν τα σύννεφα.

Σκέψου μόνο την Άνοιξη

 που για να γεννηθεί 

καρτερά τις ιδανικές συνθήκες

αναπαραγωγής 

που συντυχαίνουν 

όλο και πιο δύσκολα.

Σκέψου λοιπόν την Άνοιξη

σαν να είναι ανάσταση

γιατί είναι μία επανάσταση.

Κάρτσωνάκης Πάν