Σκέψου να ήμουν ποιητής, να στόλιζα με λέξεις
ότι ποθούσε η καρδιά και όλες μου τις σκέψεις.
Εσύ να ήσουν πλάι μου κι εγώ που σ αγαπάω
να έγραφα ποιήματα για να σου τραγουδάω.
Αλλά δεν είμαι ποιητής στιχάκια γράφω μόνο
ίσως ποτέ να μην τα δεις κι ας καίγομαι και λιώνω.
Αλλά αν γίνω ποιητής για σένα π΄αγαπάω
και γράψω στίχους τους καημούς πιο λίγο να πονάω
που κάποια μέρα ίσως βρεις ή κάπου τους διαβάσεις
τουλάχιστον θα ήθελα να μη χασκογελάσεις.
Πάν Καρτσωνάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου