Πάνω στα φύλλα, η βροχή, λέει πολλά τραγούδια.
Με σεβασμό, μουρμουριστά, ποτίζει τα λουλούδια.
Του φθινοπώρου, η βροχή, σα βάλσαμο στ αυτί μου
ακούω κλαίει τρυφερά απ έξω, στην αυλή μου.
Τράβηξα τις κουρτίνες μου, με φως να πλημμυρίσει
το σκοτεινό δωμάτιο και τις σκιές να σβήσει.
Άνοιξα και το τζαμωτό, είναι ζεστά κι ακόμα
μ αρέσουνε οι μυρωδιές, απ το βρεγμένο χώμα.
Ψιθυριστά και τρυφερά οι μέρες αργοσβήνουν,
του φετινού καλοκαιριού ανάμνηση να γίνουν.
Πάν Καρτσωνάκης
Σεπτέμβριος του 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου