Είναι κάποιες νύχτες
που τα όνειρα βγαίνουν στους δρόμους
και ψάχνουν απεγνωσμένα κάπου να μπουν
για να δώσουν την παράστασή τους
και να γίνουν αναμνήσεις
γιατί έτσι θα αποκτήσουν υπόσταση.
Ψάχνουν μανιωδώς έως το πρωί.
Αν δεν τα καταφέρουν
τα βρίσκει το φως της μέρας
ταλαιπωρημένα, κουρασμένα, απελπισμένα
και τα εξαφανίζει.
Είναι σα να μην υπήρξανε ποτέ.
Κάπως έτσι γίνεται και με τις επιθυμίες
που δεν τόλμησαν εκείνη
την κατάλληλη, τη μαγική στιγμή,
δεν εκφράστηκαν στην ώρα τους
κι έμειναν απραγματοποίητες
για μια ολόκληρη ζωή.
Ανεκπλήρωτοι πόθοι.
Έτσι απλά εξαφανίστηκαν
και είναι σαν κάτι που δεν υπήρξε ποτέ.
Πάν Καρτσωνάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου