IV
Κάτω ἀπ᾿ τὰ ροῦχα μου
δὲ χτυπᾶ πιὰ ἡ παιδική μου καρδιὰ.
Λησμόνησα τὴν ἀγάπη
πού ῾ναι μόνο ἀγάπη.
Μερόνυχτα νὰ τριγυρνῶ
χωρὶς νὰ σὲ βρίσκω μπροστά μου.
Ὁρίζοντα λευκὲ
τῆς ἀστραπὴς καὶ τοῦ ὄνειρου.
Ἔνιωσα τὸ στῆθος μου νὰ σπάζει
στὴ φυγή σου.
Ψυχὴ τῆς ἀγάπης μου ἀλήτισσα.
Λεπίδι τοῦ πόθου μου ἀδυσώπητο.
Νικήτρα μονάχη τῆς σκέψης μου.
Μανόλης Ἀναγνωστάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου