Ο αντίκτυπος της νίκης στις Ευρωπαϊκές χώρες ήταν διαφορετικός.

20-10-1827 

Σημειώνεται η Ναυμαχία του Ναβαρίνου,

όπου ο στόλος των Μεγάλων Δυνάμεων

 υπό τους ναυάρχους Δεριγνύ, Κόδριγκτον

 και Χέιντεν, υπερισχύει του τουρκοαιγυπτιακού 

στόλου του Ιμπραήμ.

Ο αντίκτυπος της νίκης στις Ευρωπαϊκές χώρες

 ήταν διαφορετικός. 

Γενικά προκάλεσε κατάπληξη. 

Κανένας δεν περίμενε 

και δεν ευχόταν αυτό το τέλος. 

Ο αυτοκράτωρ της Αυστρίας Φραγκίσκος χαρακτήρισε

 την πράξη των τριών Ναυάρχων δολοφονία.

 Ο Metternich "τρομακτική καταστροφή"

 και στη Βιέννη θρηνούσαν για το πλήγμα 

εναντίον της Τουρκίας. 

Η κυβέρνηση της Αγγλίας έδειχνε κεραυνόπληκτη 

προ του ανεπιθύμητου τετελεσμένου, που διέπραξε 

ο Codrington. 

Μάταια ο πρωταγωνιστής της ναυμαχίας 

προσπαθούσε να πείσει την κυβέρνησή του

 ότι η "ναυμαχία υπήρξε αναπότρεπτο γεγονός". 

Ο διάδοχος του Κάνιγκ, Goderich έτρεμε 

προ της ευθύνης και των συνεπειών που μπορούσε 

να έχει και το κόμμα των συντηρητικών εξερράγη

 σε εκδηλώσεις αγανακτήσεως εναντίον της ναυμαχίας

 και του αρχηγού της. 

Η πολιτική εκστρατεία εναντίον του Codrington 

εκδηλώθηκε έντονα στην έναρξη των εργασιών 

της Βουλής, στις 29 Ιανουαρίου του 1828. 

Στην ομιλία του θρόνου ο Άγγλος βασιλιάς

 θα διακηρύξει την αντίθεσή του: 

"... στο λιμάνι του Ναβαρίνου έλαβε χώρα

μια σύγκρουση τελείως απροσδόκητη... 

..........μεταξύ των στόλων των συμμάχων Δυνάμεων 

και του στόλου της Οθωμανικής Πύλης... 

Η Αυτού Μεγαλειότης δεν μπορεί να μη θρηνήσει, 

που αυτή η σύγκρουση έγινε με τη ναυτική δύναμη 

ενός προαιωνίου συμμάχου, του σουλτάνου.

 Εξακολουθεί όμως να τρέφει την ελπίδα 

πως το ατυχές αυτό γεγονός δε θα συνοδευθεί 

από άλλες εχθροπραξίες...". 

Οι αντιδράσεις εναντίον του συνεχίσθηκαν. 

Και του απένειμαν μεν τον μεγαλόσταυρο 

του Λουτρού, όταν όμως η κυβέρνηση Goderich 

ανετράπη, εξαιτίας της ναυμαχίας του Ναβαρίνου, 

και ανέλαβε ο Wellington, ο Codrington ανεκλήθη

 από τη θέση του, παρά τις αντίθετες διαμαρτυρίες, 

με το αιτιολογικό ότι είχε παρερμηνεύσει 

τις οδηγίες που του δόθηκαν. 

   Αντιθέτως, στη Ρωσία η είδηση της νίκης

 προκάλεσε πλήρη επιδοκιμασία.

Ο αυτοκράτωρ Νικόλαος με επιστολή του 

προς τον Codrington, της 8 Νοεμβρίου 1827, 

του εξέφραζε την πλήρη ικανοποίησή του,

 επειδή "κατήγαγε μια νίκη για την οποία όλη

 η πολιτισμένη Ευρώπη του χρωστούσε 

διπλή ευγνωμοσύνη". 

   Στη Γαλλία η κοινή γνώμη πανηγύρισε 

το γεγονός και τοποθετήθηκε ανεπιφύλακτα

 υπέρ της απελευθερώσεως της Ελλάδος. 

Και τη γνώμη της αυτή την επέβαλε 

και στην κυβέρνησή της. 

Σε συνεδρίαση της Γαλλικής Βουλής ο βαρώνος

 Dupin θα εκδηλώσει έντονη διαμαρτυρία 

για την ανεπίτρεπτη στάση της αγγλικής κυβερνήσεως

 και εγκωμίασε τον Γεώργιο Κάνιγκ που ενέπνευσε

 στις τρεις Δυνάμεις το να "σώσουν την πολιτική

 και θρησκευτική ελευθερία ενός

 βασανιζομένου λαού, του Ελληνικού".

Και ο Βίκτωρ Ουγκώ το Νοέμβριο θα ψάλλει 

στις Orientales:

"Γκρεμίστηκε ο παλιότουρκος ο κολοσσός 

στον Ταύρο 

είναι η Ελλάδα ελεύθερη και με χαράς ωδή 

το Ναβαρίνο ο Βύρωνας στον τάφο τραγουδεί".

   Η αντίδραση της Πύλης, μόλις πληροφορήθηκε

 την καταστροφή, ήταν έκρηξη οργής και απειλών, 

που δεν κατέληξαν όμως σε έκτροπα. 

   Στην Ελλάδα; 

Επάνω από το λιμάνι του Ναβαρίνου, 

μέσα από τα συντρίμμια του εχθρού, 

υψώθηκε το φωτεινό τόξο της ελπίδας.