Είχα σκεφτεί να μην γράψω τίποτα
πάνω σε αυτό το θέμα
αφού μια προσωπική περιπέτεια υγείας
δεν μπορεί να ενδιαφέρει τους άλλους
αλλά τελικά διαπίστωσα ότι ενδιαφέρει
και όταν μάλιστα πρόκειται για καρδιά
το όλο θέμα γίνεται όλο και πιο ενδιαφέρον.
Πάρα πολλοί φίλοι μου έστειλαν μήνυμα
όλο αυτό το επταήμερο που ανεξήγητα σταμάτησα
τις αναρτήσεις εγγραφές στο blog μου
και ρωτούσαν να μάθουν τον λόγο.
Βαρέθηκα ή κάτι άλλο συνέβαινε;
Φυσικά και φίλοι στον δρόμο, όταν έκανα
επανεμφάνιση, με ρωτούσαν τι έγινες χάθηκες.
Λοιπόν, ας τα πάρουμε από την αρχή.
Την πρώτη του Οκτώβρη επισκέφτηκα τον γιατρό μου
και του παραπονέθηκα ότι το πρωί που ξυπνάω
(δύο μέρες τώρα) νοιώθω ένα περίεργο
σφίξιμο – βάρος στο στήθος που εξαφανίζεται,
κατά τη διάρκεια της ημέρας, καθώς περπατώ στο δρόμο.
Με εξέτασε αλλά δεν είδε τίποτα με το τρίπλεξ
και μου σύστησε σπινθηρογράφημα
και αίματος μήπως δείξει κάτι.
Την επομένη όμως το πρωί (Τρίτη) ο πόνος ήταν
μεγαλύτερος κι έτσι προτίμησα τα επείγοντα
του Νοσοκομείου Κορίνθου.
Ο γιατρός που με εξέτασε με έστειλε κατευθείαν
στην καρδιολογική κλινική του Νοσοκομείου.
Φυσικά μου έγιναν οι απαραίτητες εξετάσεις
αλλά χρειαζόταν στεφανιογράφημα κι έτσι
διαμετακομίστηκα (συνοδεία γιατρού)
από το Νοσοκομείο Κορίνθου
στο κρατικό Αθηνών "Γεώργιος Γεννηματάς" όπου
διευθυντής καρδιολογικής κλινικής είναι
ο συμπολίτης μας εξαίρετος καρδιολόγος
κύριος Βλάσης Πυργάκης.
Μου έγινε στεφανιογράφημα αυθημερόν
από τον (επεμβατικό) καρδιολόγο Κωστή Ραϊσάκη
που κέρδισε, με τον ζεστό του λόγο,
την απόλυτη εμπιστοσύνη μου και διέλυσε
την όποια φοβία (που φυσικό ήταν να έχω)
για την έκβαση της όλης διαδικασίας.
Ο Κωστής Ραϊσάκης και ο Δευτεραίος Σπύρος
αλλά και όλη η υπόλοιπη ομάδα του χειρουργείου
σε 20 με 25 λεπτά μου άλλαξαν τη ζωή
προς το καλύτερο.
Εδώ θα πρέπει να τονίσω ότι και όλο
το προσωπικό της καρδιολογικής κλινικής
(υπομονάδα) του Νοσοκομείου ήταν άψογοι.
Αυτό νομίζω ότι τα λέει όλα. Άψογοι.
Από νοσηλεύτριες έως τραπεζοκόμες, καθαρίστριες κ.λ.π.
Ευτυχώς δεν χρειάσθηκε κάτι επιπλέον
πέρα από δύο στεντς (Stent).
Σήμερα ακολουθώ φαρμακευτική και όχι μόνο
αγωγή (διατροφή, ήπιο περπάτημα) και χαίρομαι
που με αφορμή αυτό το γεγονός μπόρεσα
να απαλλαγώ και από την ολέθρια συνήθεια
του καπνίσματος και της λαιμαργίας στην διατροφή μου.
Τελειώνοντας αυτό το σημείωμά μου - εξήγηση
της απουσίας μου από την πόλη και το διαδίκτυο
θα επιθυμούσα να ευχαριστήσω από τα βάθη
της καρδιάς μου τον Κωστή Ραϊσάκη
( που συμπτωματικά είναι από τα εννιά χωριά
(Ινναχώριον) του Νομού Χανίων της Κρήτης
από όπου κι εγώ κατάγομαι).
Επίσης, αισθάνομαι την υποχρέωση
να ευχαριστήσω, τον φίλο και συμπολίτη μας
καρδιολόγο Βλάση Πυργάκη
αλλά και τον φίλο μου γιατρό Χρήστο Σεργεντάνη
για το τεράστιο ενδιαφέρον που έδειξαν
για την περίπτωσή μου.
Τάκης Καρτσωνάκης
2 σχόλια :
Παναγιώτη μου χίλιες οι ευχές μου για τα περαστικά σου και η αγάπη και η σκέψη μου κοντά σου.
Αυτό που θα σου πω δεν είναι για παρηγοριά αλλά απόσταγμα προσωπικής εμπειρίας.
Το πρόβλημα Υγείας, το όποιο πρόβλημα, είναι ακίνδυνο όταν το θέτεις υπό έλεγχο. Αντιθέτως η άγνοια είναι ύπουλη και στην φέρνει ξαφνικά από κει που δεν το περιμένεις.
Γι αυτό εγώ βλέπω την περιπέτεια σου δώρο της καλής σου Τύχης.
Έτσι να το δεις και συ σε παρακαλώ και μη σταματάς να απολαμβάνεις κάθε στιγμή της ζωής όπως Εσύ ξέρεις.
Φιλιά και φιλία διαδικτυακή, αλλά αληθινή.
Λυγερή μου, σ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και είναι πράγματι έτσι και το θεωρώ ευλογία ότι "μου χτύπησε καμπανάκι" κι έτσι έχω τον χρόνο για να αναθεωρήσω κάποια πράγματα στη ζωή μου. (...και χαίρομαι
που με αφορμή αυτό το γεγονός μπόρεσα
να απαλλαγώ και από την ολέθρια συνήθεια
του καπνίσματος και της λαιμαργίας στην διατροφή μου.) όπως γράφω και στο κείμενό μου.
Δημοσίευση σχολίου