Μα το μυαλό μου αδιάβατο θα παραμένει δάσος κι εγώ χαμένος περπατώ φωνάζω, γράφω, ψάχνω,

Αν είχε χρώμα ο άνεμος σάρκα τα όνειρά μου 

και μονοπάτια το μυαλό, εγώ δεν θ΄ αγαπούσα.

Θα είχε σβήσει η φωτιά που ζει στα σωθικά μου

και την ταΐζω όνειρα, ελπίδες και στιχάκια.

Όμως ο άνεμος φωνή μονάχα διαθέτει 

και όνειρα η σάρκα μου να τρώει μόνο ξέρει.

Μα το μυαλό μου αδιάβατο θα παραμένει δάσος 

κι εγώ χαμένος περπατώ φωνάζω, γράφω, ψάχνω, 

χαμογελώ, χειρονομώ, ελπίζω κι αγαπάω.

                      Τάκης Καρτσωνάκης 

                               Ιούλης 2009

If the wind had colour if my dreams had flesh 

if my mind had paths I would not love.

The fire that burns inside me and I feed 

it with dreams, hopes and rimes, would have been out. 

But the wind has only voice 

and my flesh just eats the dreams.

But my mind still remains an impassable forest 

and I am lost, while I walk around shout..

.write...search... smile...gesture... hope and love.

                        Takis Kartsonakis

                            July 2009