“Ρε βλήτο” ακούγεται συχνά αλλά τι πταίει το πτωχόν
τούτο ζιζάνιον ώστε η έκφραση να ισοδυναμεί
με το χαρακτηρισμό ως “χαζού”
εκείνου στον οποίο απευθύνεται;
Δεν γνωρίζω αν πρόκειται για λαϊκή δοξασία
ή παρατήρηση αιώνων η πεποίθηση πως όποιος
τρώει πολλά βλήτα (ή το ζουμί τους) παρουσιάζει
μειωμένη αντίληψη.
Και ως εκ τούτου χαρακτηρίστηκαν “κουτόχορτο”
κατά ένα τρόπο απαξιωτικά.
Ζιζάνιο λοιπόν που παλαιότερα ο άνθρωπος
τροφοσυλλέκτης το απέφευγε όταν μπορούσε να βρει
κάτι άλλο, το οποίο έγινε στη συνέχεια
το “χόρτο του καλοκαιριού”.
Αντε τώρα να μην τα τρως στο χωριό σου
και να το δεις στο... μανάβικο.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου