Βραδιάζει και σήμερα, ως συνήθως γίνεται.
Το παράξενο θα ήταν να μην νύχτωνε ποτέ
αλλά το σούρουπο να κρατούσε ώρες πολλές
ισορροπώντας ανάμεσα στην μέρα και την νύχτα
έτσι σαν να σταματούσε ο χρόνος να κυλά.
Αυτήν, την ώρα του δειλινού, φουντώνει συχνά
μια διάθεση περίεργη μέσα μου.
Αυτήν την μαγική θα τολμούσα να πω στιγμή
σκέφτομαι πόσο εφήμερα όντα είμαστε.
Πόσο μικροί απέναντι
στην απεραντοσύνη του χρόνου και του σύμπαντος.
Όλα τα ποτάμια οδηγούν τελικά στην θάλασσα
και όλες οι ημέρες στην νύχτα.
Ναι, κάθε νύστα εύχομαι καλό μας ξημέρωμα.
Πάν Καρτσωνάκης
Το σούρουπο έχει πάντα
τη θλίψη ενός ατελείωτου χωρισμού.
Τάσος Λειβαδίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου