Μας άφησαν τα χνάρια τους, ποτέ δεν έχουν σβήσει.
Υπάρχουν πάντα και παντού στα μέρη που χουν ζήσει.
Ακόμη και ο άνεμος, στα δέντρα που μιλάει,
λέει γι αυτούς που έζησαν, κλαίει, μοιρολογάει.
Ακόμη και στα κύματα υπάρχουν σαν αφρίζουν
κάποιες φωνές στον άνεμο λιγάκι ξεχωρίζουν.
κι όταν χαϊδεύει τις ακτές τ’ αγέρι μ’ ένα μύρο
μας έρχεται η αίσθηση πως ζουν εδώ τριγύρω.
Όχι, δεν έφυγαν ποτέ δηλώνουν παρουσία
γιατί στον τόπο τους παντού υπάρχουν, στην ουσία.
Πάν Καρτσωνάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου