Πάντα με παραξένευε το γεγονός ότι στις Θερμοπύλες έχει αποσιωπηθεί
η θυσία των 700 Θεσπιέων με αρχηγό τον Δημόφιλο
(οι Πλαταιές και οι Θεσπιές ήταν οι μόνες
βοιωτικές πόλεις που δεν μήδισαν,
δεν αναγνώρισαν δηλαδή την κυριαρχία του Πέρση βασιλιά,
προσφέροντας "γή και ύδωρ¨ όπως τους είχε ζητηθεί) .
Οι Σπαρτιάτες όντως θεωρούσαν ντροπή να το βάλουν στα πόδια
την ώρα της μάχης, αλλά δεν είχαν πρόβλημα με την υποχώρηση
ως πολεμική τακτική.
Άλλωστε κάθε Σπαρτιάτης πολεμιστής ήταν μια πολεμική μηχανή
τόσο πολύτιμη που δύσκολα θα αποφάσιζε κάποιος να την αφήσει
να καταστραφεί σε μια μάχη εκ των προτέρων χαμένη
ή να την τοποθετήσει στον ελάχιστα πρωταγωνιστικό ρόλο
της κάλυψης της υποχώρησης, ενώ θα μπορούσε να βοηθήσει
ιδιαίτερα στην τελική νίκη του πολέμου ).
Γιατί όμως δεν αποδόθηκε εφάμιλλη τιμή και στους Θεσπιείς
Και όμως αυτοί ήταν που έμειναν εκεί με τη θέληση τους, αυτοί ήταν
που δεν τους υπαγόρευε την παραμονή εκεί κανένας πάτριος νόμος
(όπως, ας πούμε, σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή
υπαγόρευε στου Σπαρτιάτες),
αυτοί ήταν που, όντας ευκαιριακοί πολεμιστές,
ήταν πιο ευάλωτοι από τους γεννημένους πολεμιστές Σπαρτιάτες,
αυτοί ήταν που μένοντας και καθυστερώντας τους Πέρσες
πολέμησαν ουσιαστικά υπέρ βωμών και εστιών, καθότι
έδωσαν χρόνο στους συμπολίτες τους να εκκενώσουν την πόλη τους
(επόμενο στόχο των Περσών καθότι δεν είχε μηδίσει)
και εν πάση περιπτώσει αυτοί που ΕΠΕΛΕΞΑΝ να μείνουν...
Για πάρα πολλά χρόνια, η πραγματικά εθελούσια θυσία των Θεσπιέων
έμεινε στο περιθώριο της ιστορίας.
Όμως, αν ο Λεωνίδας με τους 300 του αναδείχθηκε σε διαχρονικό
σύμβολο της γενναιότητας και της αυτοθυσίας, οι 700 Θεσπιείς
αναδεικνύονται σε διαχρονικό σύμβολο των μη αναγνωρισμένων,
των μη ονομαστών, των ανώνυμων, αλλά σε καμιά περίπτωση
ανάξιων κατορθωμάτων, και μάλιστα εκείνων ακριβώς στα οποία
δεν είναι παράγοντας που μετράει η αναγνώριση και η υστεροφημία,
αλλά η αίσθηση του καθήκοντος, της ανυποχώρητης στάσης,
του αλτρουισμού και της συλλογικής συνείδησης.
Και στο σημείο αυτό, οι 700 Θεσπιείς και η πράξη τους
δικαιώνονται κι γίνονται εκείνοι που κρύβονται περισσότερο
πίσω από τις καβαφικές "Θερμοπύλες" ...
Το 1997 με πρωτοβουλία του δημάρχου Σπάρτης και έξοδα
του Δήμου Σπαρτιατών στήθηκε δίπλα από το άγαλμα του Λεωνίδα
και το μνημείο των Σπαρτιατών ένα άγαλμα που απεικονίζει
ένα φτερωτό νεανία.
Το μνημείο χαρακτηρίζεται από τον παρακάτω συμβολισμό:
Ακέφαλη ανδρική κεφαλή: Ανώνυμη εθελουσία εισφορά
των 700 Θεσπιεών για την ελευθερία.
Προτεταμένα στήθη: Αγώνα, ανδρεία, δύναμη, γενναιότητα θάρρος.
Φτερό τσακισμένο: Εκούσια θυσία και θάνατος.
Ανασηκωμένο φτερό: Νίκη, δόξα, ψυχή, πνεύμα και την ελευθερία.
Γυμνό κορμί: Έρωτας, που ήταν Θεός των Θεσπιών,
Θεός την δημιουργίας, της ομορφιάς και της ζωής.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου