Σαν αεράκι δροσερό, Σελήνη που φωτίζει
άνθος με χρώμα κι ευωδιά ευχάριστη θα μείνεις
στη θύμησή μου πάντοτε όσον καιρό υπάρχω
και μες από τους στίχους μου, όσο κι αυτοί υπάρξουν.
Μακάρι να ‘μουν ποιητής σ’ αρχαίο Ιερατείο
για σένα μύθο να ‘φτιαχνα αστερισμός να γίνεις.
και τα’ όνομά σου πάντοτε οι άνθρωποι να λένε
ακόμη κι αν δεν είδανε ποτέ την ομορφιά σου.
Θα έμενες αιώνια να λάμπεις σαν αστέρι
έστω κι αν Πούλια βάπτισαν κάποιοι την Αλκυόνη.
Πάν Καρτσωνάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου