Σε Ένα Παλαιό Νεκροταφείο Του Μονάχου,
Ένας Ελληνικός Σύλλογος Πριν Λίγα Χρόνια,
Ανακάλυψε Τον Τάφο Του Μικρού Λεωνίδα Ανδρούτσου.
Μετά τον θάνατο του Οδυσσέα η φτωχή χήρα Ελένη
με τον γιο της πέρασαν δύσκολα χρόνια.
Ο Λουδοβίκος ο Α όμως, πήρε το παιδί στο παλάτι του στη Βαυαρία να το σπουδάσει.
Ο άτυχος όμως Λεωνίδας, πέθανε 12 ετών από χολέρα.
Πάνω στο τάφο του είναι γραμμένο το εξής...
Ειμί θάλος πολυανθές, υπ’ ανδρών βλαστέν αρίστων,
οίτινες αντ’ αρετής έργ οδυνηρά πάθον.
Τον δε πάππον ελών νηλεώς εφόνευσε ο τύραννος, ου βία αλλά δόλω,
φάρμακα λυγρά διδούς.
Τον δ ου γεννητήρα, τον εν πολέμοις αδάμαστον,
εχθοδαποί πύργον κρήμνισαν εκ μεγάλου.
Μήτηρ δε, η Παρνασσού ενί σπηλαίοις μ’ έτικτεν,
ενθάδε δωδεκάτη κλαύσεν αποφθίμενον...
(Επειδή η μετάφραση που βρήκα στο διαδίκτυο ήταν άθλια,
προσπάθησα να το μεταφράσω από την αρχή
και να τη σουλουπώσω όσο βέβαια μπορώ...)
Είμαι βλαστάρι ανθηρό, από άνδρες αρίστους βγαλμένο,
οι οποίοι αντί για καλά, οδυνηρά έπαθαν.
Τον παππού μου τον κυνήγησε και τον σκότωσε ο τύραννος όχι με τη δύναμη
αλλά με δόλο, φαρμάκι δίδοντάς του ολέθριο.
Τον πατέρα μου τον αδάμαστο στους πολέμους, μοχθηροί
τον γκρέμισαν από πύργο ψηλό.
Η μητέρα μου, που σε μια σπηλιά με γέννησε του Παρνασσού,
κλαίει εδώ και τον δωδεκαετή καταστραμμένο...
(oι στίχοι είναι του Γερμανού Ειρηναίου Θείρσιου (Φρίντριχρ Τίερς)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου