Αν ψάξεις μες τα βότσαλα μπορεί να βρεις διαμάντια
από αιώνων ίδρωτα και δάκρυα ανθρώπων
αλλά και κατακόκκινα, ρουμπίνια από αίμα
κάποιων που το ‘χυσαν εδώ πριν από μας, χιλιάδες.
Να, κάτι τέτοια σου ‘γραφα σαν έκανα θητεία
και λαχταρούσα τη στιγμή, με άδεια έστω να ‘λθω
να περπατάμε ολημερίς και όταν βασιλέψει,
ο ήλιος, μεγαλόπρεπος οι δυο να γίνουμε ένα.
Έλα, που όμως, στη ζωή, αλλιώς τα σχεδιάζεις
κι άλλα προκύπτουν ξαφνικά προτού το καταλάβεις.
Πάν Καρτσωνάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου