Συνθήκη των Σεβρών
Στις 28 Ιουλίου 1920 υπεγράφη στην πόλη Σεβρ (Sevres) της Γαλλίας
η Συνθήκη των Σεβρών μεταξύ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας
και των Συμμαχικών και σχετιζόμενων Δυνάμεων του Α' Παγκόσμιου Πόλεμου.
Στην Ελλάδα παραχωρούνταν τα νησιά Ιμβρος και Τένεδος και η Ανατολική Θράκη
μέχρι τη γραμμή της Τσατάλτζας κοντά στην Κωνσταντινούπολη.
Η περιοχή της Σμύρνης έμενε υπό την ονομαστική επικυριαρχία του σουλτάνου
αλλά θα διοικούνταν από έλληνα αρμοστή ως εντολοδόχο των Συμμάχων
και θα μπορούσε να προσαρτηθεί στην Ελλάδα
ύστερα από πέντε χρόνια με δημοψήφισμα.
Το άρθρο 26 της Συνθήκης όριζε ακόμα ότι αν οι οθωμανικές Αρχές
δεν συναινούσαν στην εφαρμογή της, θα εξέπιπταν από την κυριαρχία τους
στην Κωνσταντινούπολη, την οποία θα μπορούσε να καταλάβει η Ελλάδα,
κάτι το οποίο έντεχνα είχε προωθήσει ο Βενιζέλος.
Παράλληλα, η Βόρεια Ηπειρος ενσωματωνόταν στην Ελλάδα
με το μυστικό Σύμφωνο Βενιζέλου - Τιτόνι.
Η Ιταλία συμφώνησε ακόμα να παραχωρήσει τα Δωδεκάνησα
(εκτός από τη Ρόδο και το Καστελόριζο) στην Ελλάδα και όταν η Βρετανία
θα έδινε στο μέλλον την Κύπρο στην Ελλάδα, τότε (ύστερα από δημοψήφισμα)
θα παραχωρούνταν και αυτά τα νησιά
(η συμφωνία ακυρώθηκε αργότερα από την Ιταλία το 1922).
Οι Σέβρες ήταν διάσημες για τις πορσελάνες, γι' αυτό
και η Συνθήκη των Σεβρών είχε χαρακτηριστεί «εύθραυστη».
Επειτα από τρία χρόνια θα την αντικαταστήσει η Συνθήκη της Λωζάννης,
ευνοϊκή για την Τουρκία, δυσμενής για την Ελλάδα.
Ηταν το τέλος του Ελληνισμού στην Τουρκία.
Η απόπειρα και τα Ιουλιανά.
Δυστυχώς στην κρίσιμη εκείνη φάση
οι πληγές του Εθνικού Διχασμού δεν είχαν επουλωθεί…
Οταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος έφθασε στον σιδηροδρομικό σταθμό
Λυών του Παρισιού, με τη Συνθήκη των Σεβρών στον χαρτοφύλακα,
δύο απότακτοι αξιωματικοί, ο υποπλοίαρχος Απόστολος Τσερέπης
και ο υπολοχαγός Γεώργιος Κυριάκης, του είχαν στήσει ενέδρα και άδειασαν
τα περίστροφά τους προς την κατεύθυνσή του.
Ο Βενιζέλος χτυπήθηκε στην αριστερή ωμοπλάτη και στον βραχίονα
και εξαιτίας του τραυματισμού μετά την απόπειρα δολοφονίας του
παρέμεινε για νοσηλεία στο Παρίσι.
Στην Αθήνα, όμως, η είδηση του τραυματισμού έφθασε παραποιημένη,
ως δολοφονία. Αναπόφευκτες οι αντιδράσεις των φανατικών βενιζελικών.
Οργανωμένες ομάδες επιτέθηκαν και κατέστρεψαν τα γραφεία
αντιπολιτευόμενων εφημερίδων και λεηλάτησαν σπίτια
πολιτικών της αντιπολίτευσης.
Μεταξύ αυτών και το σπίτι του πρώην πρωθυπουργού Στέφανου Σκουλούδη.
Το πλέον θλιβερό γεγονός των Ιουλιανών, όπως πέρασαν στην Ιστορία
τα γεγονότα μετά την απόπειρα δολοφονίας του Ελευθερίου Βενιζέλου,
ήταν η δολοφονία του Ιωνα Δραγούμη, επιφανούς πολιτικού
της αντιβενιζελικής παράταξης (περιγραφή της δολοφονίας στα «ΝΕΑ»).
Ο Βενιζέλος, τραυματισμένος, αδυνατούσε να ελέγξει την κατάσταση.
Οι συνοδοί του, αν και είχαν πληροφορηθεί τα γεγονότα, ωστόσο δίσταζαν
να τον ενημερώσουν φοβούμενοι για την υγεία του.
Ο υπουργός Εξωτερικών Νικόλαος Πολίτης τηλεγραφεί στον Βενιζέλο:
«Θεωρώ καθήκον πληροφορήσω υμάς ότι, παρά υπερανθρώπους
προσπαθείας Κυρίου Ρέπουλη (Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης),
στάσις αδιαλλάκτων φιλελευθέρων εξακολουθεί
εμπνέουσα ημίν σοβαράς ανησυχίας.
Φρονώ αναγκαίον όπως απευθύνητε ταχέως, επειγόντως, εντόνους συστάσεις
εις κυρίους Μαρήν, Κούνδουρον και Καρασεβδάν με εντολήν
ανακοινώσωσιν αυτάς εις φίλους των».
Ο Βενιζέλος απαντά με τετρασέλιδο κείμενο, με το οποίο ιδιοχείρως
ενημέρωνε τον Ρέπουλη για την καθυστέρηση με την οποία ελάμβανε γνώση
για τα συμβαίνοντα στην Αθήνα και κατέληγε:
«Είμαι ευγνώμων προς τον ελληνικόν λαόν διά την θερμήν εκδήλωσιν
των αισθημάτων του εξ αφορμής της εναντίον μου αποπείρας.
Αλλ' αι εκδηλώσεις αυταί ήγαγον ενίοτε εις θλιβερωτάτας παρεκτροπάς
και βιαιότητας εξ αφορμής των οποίων δοκιμάζω επί της κλίνης του τραυματίου
πικρίαν μεγαλυτέραν εκείνης ην εδοκίμασα διά την κατ' εμού απόπειραν...».
Ο Ρέπουλης βρέθηκε στο στόχαστρο εξεγερμένων Κρητικών,
φανατικών βενιζελικών, που άλλοι διέμεναν στην Αθήνα
και άλλοι έσπευσαν από Κρήτη.
Τον κατηγορούσαν για επιείκεια έναντι όσων αντιδραστικών επιχειρούσαν
να βλάψουν την κυβέρνηση.
Με επείγον τηλεγράφημα προς την πρεσβεία στο Παρίσι
ο υπουργός Εξωτερικών Νικόλαος Πολίτης αποκάλυπτε σχέδιο συνωμοσίας
που προέβλεπε δράση το ίδιο βράδυ του εορτασμού
για την υπογραφή της Συνθήκης: «Συνελήφθησαν (κατόπιν παρακολουθήσεως)
ήδη από εσπέρας Τετάρτης και Πέμπτης απότακτοι και ιδιώται
και πολιτικοί εν οις Στράτος (…) (ΑΠ 9943).
Σύμφωνα με το ίδιο τηλεγράφημα, «οι εδώ συνωμόται ενεθαρρύνοντο
με διαβεβαίωσιν ότι πρωίαν Πέμπτης, ότε θα ήσαν αυτοί κύριοι καταστάσεως,
θα ανεκοινούντο εκ Παρισίων και δολοφονία κ. Προέδρου».
Πανηγυρισμοί. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος επιστρέφει με το θωρηκτό «Αβέρωφ»
και αποθεώνεται από πλήθη κόσμου στον Πειραιά.
Η Βουλή, γνωστή ως «Βουλή των Λαζάρων», τον ανακήρυξε με ψήφισμα
«Ευεργέτη και Σωτήρα της Πατρίδος».
Στις 14 Σεπτεμβρίου υπήρξε εορτασμός για τη Συνθήκη στο Παναθηναϊκό Στάδιο.
Πανηγυρικοί οι εορτασμοί, αλλά «πανηγυρική» και η ήττα στις εκλογές
της 1ης Νοεμβρίου 1920.
Οι εκλογές διεξήχθησαν με πλειοψηφικό και με σφαιρίδιο.
Το Κόμμα Φιλελευθέρων με το 50,31% κέρδισε 110 έδρες
και η Ηνωμένη Αντιπολίτευση με 49,35% των ψήφων 260 έδρες
(το σύνολο των εδρών 370).
(Στο επόμενο η δεύτερη απόπειρα δολοφονίας του Ελευθερίου Βενιζέλου).
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου