Μιλούν στα δέντρα τα πουλιά, τα κύματα στα βράχια
εσύ μιλάς με όνειρα κι εγώ μιλώ για σένα
στον ουρανό, στα σύννεφα και στο χαρτί ματαίως
αφού εσύ δεν πρόκειται ποτέ να τα διαβάσεις.
Ακούω τώρα την βροχή τραγούδια να μου λέει
λυπητερά, χαρούμενα, δεν έχει σημασία
έτσι κι αλλιώς μονάχος μου τ’ ακούω τέτοια ώρα
ήχος που μπαίνει μέσα μου και ύπουλα με τρώει.
Οι ποιητές λένε πολλοί, ισορροπούν με λέξεις
κι ακροβατούν βαδίζοντας, σε κόσμους ουτοπίας.
Πάν Καρτσωνάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου