Σαν φεύγει ένας ποιητής και γίνεται αστέρι
τα λόγια που ‘θελε να πει και δεν έχει προλάβει
είναι το μόνο βάσανο βαρίδι που θα πάρει
για το ταξίδι προς το φως και την αθανασία.
Ο κόσμος όλο πιο φτωχός γίνεται κάθε μέρα
κι ο ουρανός πιο φωτεινός. Γεννιόνται σαν αστέρι
με δίχως μάζα μόνο φως που φαίνεται μονάχα
σε όσους μες τους στίχους τους, είδαν το φως στη νύχτα.
Η γέννηση κι ο θάνατος, για μας υπάρχουν μόνο.
Ο κόσμος έχει σίγουρα το ίδιο πάντα βάρος.
Πάν Καρτσωνάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου