Ήθελα νάμουνα χαζός
μ’ένα μυαλό κουρκούτι,
για να περνάω ζάχαρη
μεσ’ τη ζωή ετούτη.
•
Τα κόλπα των παμπόνηρων
δεν θάπαιρνα χαμπάρι,
θα νόμιζα πώς γίνονται
για την δική μου χάρη.
•
Θα γλίτωνα άπ’ τα δύσκολα,
δεν θάμουνα στην τσίτα,
αυτά είναι για τους έξυπνους
και όχι για τα «βλήτα».
•
Κι αφού θα ήμουν έσχατος
και λίγος για μελέτες,
οι ξύπνιοι θα κατέληγαν
δικοί μου υπηρέτες.
•
Θα ήμουν ένα όνειρο
για όλες τις κυρίες,
που για κορόιδα ψάχνουνε
σε δρόμους και πλατείες.
•
Θα έβλεπα το κέρατο
που μούβαλ’ η συμβία,
σαν νάτανε παράσημο
που με γεμίζει αξία.
•
Και άμα και με φτύνανε,
σιγά, μην κάτι τρέχει,
εγώ, απλά, θα νόμιζα
πως άρχισε να βρέχει.
•
Χαζοί εκατομμύρια,
είμαστε άλλοι τόσοι,
μεγάλη και η δύναμη,
«η ισχύς εν τη ενώσει».
•
Και τύχη για Πρωθυπουργός
θα είχα στην Πατρίδα,
άπειρα παραδείγματα
μου δίνουνε ελπίδα.
•
«Μακάριοι οι πτώχοι τω πνεύματι»
•
Άλλωστε το έξυπνο πουλι
από την μύτη πιάνεται.
ΜΠΕΛΛΟΣ ‘18
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου