Παρασκευή 18 Αυγούστου 2017

Όσο κοιτάζω τα κενά κρανία το φοβάμαι.

Πόση σοφία σύναξαν σε τούτα τα κρανία
που τώρα σκεύη αδειανά μακάβρια στολίζουν
παλαιοτέρων μοναχών ράφι οστεοθήκης
προσμένοντας ανάσταση νεκρών, δικαιοσύνη.

Δύο ζωές που έζησες στη γη απάνω κι όμως
προσηλωμένος έμεινες στην τρίτη κι αιωνία
πιστεύοντας πως ο σκοπός που ‘λθαμε στον πλανήτη
δοκιμασία, πρόκριμα στην τελική την κρίση. 

Όσο κοιτάζω τα κενά, κρανία, το φοβάμαι
οριστική πως είν’ αυτή, κατάληξη, λυπάμαι. 
                             Πάν Καρτσωνάκης

Δεν υπάρχουν σχόλια :