Σαν σύννεφο στον ουρανό που λεύτερο φαντάζει
μα πάντοτε ο άνεμος μπορεί να το τρομάζει
να του αλλάζει σχήματα, το πάει όπου θέλει,
τ’ ανθρώπου είναι η ζωή κατάλαβα εν τέλει.
Οι άνθρωποι σαν κύματα μουγκρίζουν, αγριεύουν,
θεριεύουν και λυσσομανούν, χορεύουν, ταξιδεύουν.
Στο τέλος και τα κύματα σαν άνθρωποι θα σβήσουν
σε κάποια βράχια στις ακτές θα’ λθουν να ξεψυχήσουν.
Αθάνατοι, οι άνθρωποι σαν σύννεφα και κύμα
που ένας πάντα γίνεται από μονάδα χύμα.
Καρτσωνάκης Πάν
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου