Α, γι αυτό ονόμασαν οι Ιστορικοί τον Θεοδόσιο Α Μέγα αλλά και Άγιο;

Βρέθηκε ομαδικός τάφος του 390 μ.χ.

 στον ανασκαφικό χώρο 

της Μοναστηρίου Θεσσαλονίκης.  

Στον ανασκαφικό χώρο της Μοναστηρίου στην Θεσσαλονίκη ανακαλύφθηκε τμήμα 

του ομαδικού τάφου των  δολοφονημένων από τον Θεοδόσιο Α’.

 Πρόκειται περί κοινοταφίου και όχι περί κανονικών ταφών δεδομένης 

της πλήρους απουσίας κτερισμάτων.

Στο μικρό αυτό τμήμα, όπως φαίνεται και από τις φωτογραφίες, ανακαλύφθηκε 

μεγάλη ποσότητα σκελετών, με φανερές κρανιακές κακοποιήσεις.

Σχετικά με το θέμα αυτό είναι χρήσιμο να δούμε τα Ιστορικά γεγονότα:

Τον Δεκέμβριο του 390 μ.χ. ο χριστιανός Γότθος στρατηγός Βοθέριχος αρχηγός

 της Ρωμαϊκής φρουράς της Θεσσαλονίκης, προσπαθώντας να επιβάλλει 

με την βία τον Χριστιανισμό στους Έλληνες κατοίκους της πόλεως, 

βρίσκεται αντιμέτωπος με την εξέγερση του λαού που προσπαθούσε απεγνωσμένα 

να διατηρήσει την Εθνική του ταυτότητά του υπερασπίζοντας

 την ΠΑΤΡΩΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ. 

Η Ρωμαϊκή φρουρά της πόλεως, που αποτελείτο από μισθοφόρους Γότθους Χριστιανούς, 

 στην αρχή αιφνιδιάστηκε και πολλοί αξιωματικοί και στρατιώτες σκοτώθηκαν. 

  «Οι Έλληνες εξεγείρονται και σκοτώνουν πολλούς αξιωματικούς 

και στρατιώτες της φρουράς (εξ αυτών και τον Βοδέριχο) γράφουν οι ιστορικοί.

Ο Θεοδόσιος πληροφορείται το συμβάν και με δόλιο τρόπο, τάχα για να εξευμενίσει 

τα οξυμένα πνεύματα, καλεί τον λαό της πόλεως στον Ιππόδρομο, 

για να παρακολουθήσουν την ιπποδρομία. 

Όταν έκλεισαν ερμητικά οι πύλες και ξεχύθηκαν πάνοπλοι στις κερκίδες του σταδίου 

οι Γότθοι μισθοφόροι του αυτοκράτορα, ήταν αργά για οποιαδήποτε διαφυγή.

Ο πανικός, οι αγωνιώδεις οιμωγές, το αίμα χιλιάδων άοπλων πολιτών 

που έρεε σαν ποτάμι στις κερκίδες, ήταν τα μόνα που επικρατούσαν. 

 Εκεί μέσα, μόνο σε τρεις ώρες, κατασφάζει με την βοήθεια

 των Γότθων 7.000 Έλληνες, σύμφωνα με τον ιστορικό Θεοδώρητο, 

ενώ κατά τον Κεδρηνό, τον Θεοφάνη 

και άλλους, ο αριθμός των θυμάτων ξεπερνά τις 15.000.

 «Τους θέρισαν όλους», γράφει ο Θεοδώρητος, «σαν καλαμιές στον θερισμό».

Λίγες τέτοιες θηριώδεις σφαγές, κατευθυνόμενες υπό οργανωμένης 

και θεσμοθετημένης εξουσίας κατά των ιδίων των πολιτών της, 

έχουν καταγραφεί στην διάρκεια της ιστορίας.

Μία απ’ αυτές είχαν την οδυνηρή ατυχία να βιώσουν με το αίμα τους οι Θεσσαλονικείς.

Η σφαγή της Θεσσαλονίκης θεωρείται από τους ιστορικούς το πιο αποτρόπαιο, 

εν ψυχρώ έγκλημα, ενός μονάρχη της αρχαιότητας. 

Πραγματική θηριωδία.

Το πιο βδελυρό της ιστορίας.

 Ξεπέρασε σε αγριότητα και διαστροφή 

και τα πιο ειδεχθή εγκλήματα.

Ο Θεοδόσιος ενώ θα έπρεπε να κατατάσσεται στον εφιαλτικό πίνακα των πλέον

 κατάπτυστων αιμοβόρων μοναρχών, αναβιβάζεται από την Εκκλησία, χωρίς αιδώ,

 στο βάθρο του «αγίου» και «μέγα». 

Ο «άγιος» Αυγουστίνος τον αποκαλεί «τέλειο χριστιανό μονάρχη», 

ενώ ο Θεοδώρητος «Πανεύφημο βασιλέα και θεοφιλέστατο».

Η σφαγή στον Ιππόδρομο της Θεσσαλονίκης στα 390 μχ 

από τον Αυτοκράτορα Θεοδόσιο τον επονομαζόμενο «Μέγα» και «Άγιο»,

 σηματοδοτεί την έναρξη του Χριστιανικού Μεσαίωνα για την πόλη της Θεσσαλονίκης 

και θέτοντας εκτός νόμου την Πατρώα Ελληνική Θρησκεία έδωσε εντολή 

να αφανιστούν όλα τα αρχαία μνημεία της πόλης.

Όσοι επιμένουν να λατρεύουν τους Θεούς των πατέρων τους καταγγέλλονται

 ως «παράφρονες και αγριάνθρωποι», στιγματίζονται, κατακεραυνώνονται

 από την θεϊκή κατάρα και εξοντώνονται από τον ίδιο τον αυτοκράτορα 

που εκτελεί Ουράνιες εντολές!

Συγχρόνως χάνουν όλα τα δικαιώματα τους ως πολίτες της Αυτοκρατορίας, 

οι περιουσίες τους δημεύονται και τα παιδιά τους πουλιούνται σκλάβοι.

Η επίσημη δικαιολογία για την σφαγή της Θεσσαλονίκης είναι «αντίποινα» 

για τον θάνατο του Γότθου μισθοφόρου Βουδερίχου που ήταν ευνοούμενος

 του Αυτοκράτορα Θεοδοσίου. 15.000 νεκροί Έλληνες για έναν Γότθο Μισθοφόρο!

ΠΗΓΗ

Δικό μας σχόλιο:

Α, γι αυτό ονόμασαν οι Ιστορικοί 

τον Θεοδόσιο Α Μέγα αλλά και Άγιο;