Ένας πανάρχαιος επισκέπτης έρχεται,
κάθε Πέμπτη συνήθως
σπίτι μου
και το γεμίζει με χαρά και άρα θετική ενέργεια.
Προετοιμάζω την υποδοχή του
από το προηγούμενο βράδυ
προσεκτικά και με αγάπη
γιατί κι αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία.
Όλα πρέπει να είναι πεντακάθαρα
γιατί η παραμικρή βρωμιά θα έχει
άσκημο αντίκτυπο στον επισκέπτη μου αλλά τελικά
και σε μένα τον ίδιο που θα τον φάω.
Κάθε Πέμπτη πρωί εκεί κατά τις 8 με 9
το προζύμι που έχω βάλει κάτω από 3 κιλά αλεύρι
αποβραδίς
έχει φουσκώσει και είναι έτοιμο για ζύμωμα.
Φυσικά σε αυτό βοήθησε και η θερμοκρασία
και αναπτύχθηκε ο μύκητας που έκανε όλη τη δουλειά.
Κάθε Πέμπτη λοιπόν εκεί κατά τις 8 με 9
ζυμώνω το ψωμί μου
με αγάπη σε αυτό που κάνω και το απολαμβάνω
λες και το κάνω για πρώτη φορά και είναι
η πιο σπουδαία εργασία
που θα μπορούσα να κάνω στον κόσμο.
Και είναι πιστέψτε με γιατί αυτός ο επισκέπτης μου
θα μπει μέσα μου και θα γίνει μέρος της σάρκας μου.
Είμαστε και ότι τρώμε!
Όχι παρεξηγήσεις παρακαλώ.
Και ότι τρώμε, γράφω.
Πολλά είμαστε, αλλά σίγουρα είμαστε
κατά ένα μέρος ότι τρώμε εμείς
αλλά και το τι έτρωγαν
εκατομμύρια χρόνια οι πρόγονοί μας.
Κάθε Πέμπτη μεσημέρι γεμίζει το σπίτι μου αρχαίες
κι αγαπημένες μυρωδιές
και το μοσκοβόλημα του ψημένου πια ψωμιού μου
ανασταίνει όλους τους
νεκρούς μου προγόνους.
Εκεί λοιπόν ,κατά το μεσημεράκι,
στο τραπέζι ολόγυρα τρώμε και πίνουμε
χιλιάδες!
Πάν Καρτσωνάκης
Πάν Καρτσωνάκης
'
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου