Εκείνη τη νύχτα άκουσα τη θάλασσα
να μου ψιθυρίζει πως μ αγαπάς
και είδα τον άνεμο πάνω στα σύννεφα
να μου χαμογελά και να μου γνέφει καταφατικά
πως ναι, να το πιστέψω.
Τώρα, γιατί το κάνεις τώρα, σε ρώτησα,
λες και ήσουν δίπλα μου.
Τώρα μου απάντησε η θάλασσα
κι ένα κυματάκι μου δρόσισε τα πόδια.
Κάπου στο βάθος ένα ξενυχτισμένο θαλασσοπούλι
φώναξε το όνομά σου……
Γύρισα πικραμένος στο δωμάτιό μας
κι έως το χάραμα δεν κοιμήθηκα
έτσι καθώς δεν χόρταινα να κοιτάζω το πρόσωπό σου
όπως κοιμόσουν αθώα και πανέμορφη
σαν όπως λένε τ αγγελούδια.
Τελικά και προσπαθώντας να κατανοήσω
γιατί να είναι τόσο άδικη η πραγματικότητα
που κάποιες φορές μας παίζει άσχημα παιχνίδια
αποκοιμήθηκα.
Το λάδι ή το φυτίλι,
κάποιο από τα δύο θα τελειώσει πρώτο.
Πάν Καρτσωνάκης
Ιούνιος 2015
Υ.Γ: Θα δραπετεύσω σε έναν κόσμο που ναι μόνο
όνειρα και θαύματα.......
έγραψα κάποτε
και θα γίνω άυλος όπως τα όνειρα
αλλά τελικά
στα μόνα όνειρα που υπάρχουμε
είναι αυτών που μας θυμούνται....
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου