- Μια φορά κι έναν καιρό, μας έλεγε θυμάμαι η γιαγιά μου,
ήταν μια μάνα που είχε τέσσερα παιδιά τα οποία μεγάλωσε
με πολύ αγάπη και όταν ήλθε ο καιρός τους
τα καλοπάντρεψε.
Πέρασαν όμως τα χρόνια και η μάνα, που είχε μείνει
μόνη της, αρρώστησε και έστειλε να φωνάξουν
τα παιδιά της να τα αποχαιρετήσει και να τους δώσει
την ευχή της,
μήπως και δεν προλάβει και φύγει έτσι από τη ζωή.
Όμως όλα της τα παιδιά προφασίστηκαν
πως είχαν δουλειά και πως θα πήγαιναν αργότερα.
Έτσι η μάνα πέθανε μόνη και αβοήθητη, δίχως
να προλάβει να δώσει στα παιδιά της την ευχή της.
- Και τι έγινε γιαγιά, την ρωτούσαμε θυμάμαι, τι έγινε μετά;
- Το πρώτο της παιδί, που την ώρα που ξεψυχούσε
η μάνα του είχε πάει να τρυγήσει, έγινε μέλισσα
και μια ζωή τρυγάει και τον κόπο της
τον τρώμε με βούτυρο, πάνω στο ψωμί μας.
- Δηλαδή η μέλισσα ήταν κάποτε άνθρωπος,
μέναμε έκπληκτοι όλα τα εγγόνια της .
- Ναι και το άλλο που εκείνη την ώρα είχε πιάσει
και κάρφωνε όλα τα καρφιά φύτρωσαν στην πλάτη του
και από τότε έγινε
ο γνωστός σε όλους μας σκαντζόχοιρος.
Η κόρη της, που εκείνη την στιγμή ύφαινε
στον αργαλειό της έγινε η γνωστή μας αράχνη.
Τέλος το τέταρτο και μικρότερο παιδί της,
η πιό αγαπημένη της κόρη που εκείνη τη στιγμή
ήταν σκυμμένη πάνω στη σκάφη της κι έπλενε,
έγινε η γνωστή μας χελώνα
Από τότε τη σκάφη της, την κουβαλάει αιώνια.
Κάτι τελευταίο, για να ελαφρύνουμε το κείμενο.
Η σκάφη, για κάποιους που ίσως αγνοούν τη χρήση της,
είναι αυτό που αντικαθιστά το πλυντήριο ρούχων
όταν έχουμε διακοπή ηλεκτρικού ρεύματος.
Υ. Γ : Επίσης θα ήθελα να πω για τη χελώνα
των φωτογραφιών ότι την συνάντησα Μάη μήνα
πάνω στον Ακροκόρινθο σε περίπου 500 μέτρα υψόμετρο
και σαν από θαύμα "την είχε γλιτώσει" από τις
ολοκληρωτικά καταστροφικές πυρκαγιές
της προηγούμενης χρονιάς.*
Φυσικά αυτό το λέω θαύμα γιατί η χερσαία χελώνα
σπάνια επιβιώνει μιας πυρκαγιάς.
Ας ελπίσουμε ότι όλοι εμείς οι άνθρωποι έχουμε γίνει σοφότεροι
και προσεκτικότεροι, αν και δεν το πιστεύω και τόσο πολύ.
*Η φωτογραφία είναι από το 2008
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου