Με φόντο τον Ακροκόρινθο
ο Άγγελος Σικελιανός,
με την σύντροφό του Εύα
και την παρέα του
στο ναό της Οκταβίας
στον αρχαιολογικό χώρο.
«Στον Ακροκόρινθο έπεφτεν η δύση
πυρώνοντας το βράχο. Κι ευ ωδάτη
φυκιού πνοή, απ΄ το πέλαο, είχε αρχίσει
να μεθά το λιγνό βαρβάτο μου άτι…
Αφροί στο χαλινάρι: κι απ΄ το μάτι
τ΄ασπράδι όλο φαινόταν: και να λύσε
τη φούχτα μου, απ΄ τα γκέμια του γεμάτη,
πάλευε προς τα πλάτη να χιμήσει…
Ήτανε η ώρα; Ήταν τα πλήθια μύρα;
Ήταν βαθιά του πελάγου η αρμύρα;
Η αναπνοή η απόμακρη του δάσους;
Α! λίγο ακόμα αν κράταε το μελτέμι,
Ήξερα εγώ πως σφίγγεται το γκέμι
αι τα πλευρά του μυθικού Πηγάσου!»
Άγγελος Σικελιανός
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου