Δεν είναι πλέον απαραίτητο ίσως
να γράφουμε κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια.
Όσοι θα ήθελαν να πληροφορηθούν
μπορούν να το κάνουν και μέσα από το διαδίκτυο.
Προσωπικά θα ήθελα να σας θυμίσω
εκείνα τα χρόνια που ξεκίνησαν
από εκείνη την ημέρα του 1967
με ένα υπέροχο τραγούδι
σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη
και σε ποίηση Μάνου Ελευθερίου.
Μια νυχτερίδα στη σκεπή
φυλάει το σπιτικό μου
ποιος άραγε θα σου το πει
να μάθεις τον καημό μου
Σου στέλνω χαιρετίσματα
κι ο άνεμος τα παίρνει
κι αν πέσουν και στα κύματα
πίσω ξανά τα φέρνει
Μετρώ τις μέρες που περνούν
κι αυτές που ήσουν κοντά μου
μα βλέπω ίδια πως πονούν
τα μάτια κι η καρδιά μου
Σου στέλνω χαιρετίσματα
κι ο άνεμος τα παίρνει
κι αν πέσουν και στα κύματα
πίσω ξανά τα φέρνει
1 σχόλιο :
Και έχεις απόλυτο δίκιο Παν......!!!! κάπου πέρασε "σβηστή" η μέρα μέσα στην Πασχαλιάτικη ραστώνη και στο κλίμα των ημερών.
Έτσι στο κρυφό όπως τη θέλουν να περάσει όσοι φλερτάρουν μαζί της ξανά.
Μπράβο για το θέμα φίλε
Δημοσίευση σχολίου