Ένα πάρα πολύ εύστοχο
σχόλιο έκανε ο Κορινθιακής καταγωγής
δημοσιογράφος Αλέκος Μάρκελλος
από την Αυστραλία όπου ζει τα τελευταία χρόνια
ως ανταποκριτής της
ERT S.A Hellenic Broadcast Corporation
για το μέλλον της χερσονήσου της Κριμαίας.
Πολύ φασαρία για κάτι γνωστό και οικείο
σε ότι αφορά το Διεθνές Δίκαιο.
Η Ρωσία κατέλαβε τη χερσόνησο της Κριμαίας
σε λίγες ώρες.
Τώρα δεν το κουνάει από εκεί ΜΕ ΤΙΠΟΤΕ.
Θα βήξουν και θα σκούξουν τάχατις οι Δυτικοί
(είναι το αέριο...) και οι Ουκρανοί που ήταν
με το ένα πόδι στην ΕΣΣΔ (της Ρωσίας)
μέχρι σήμερα και το άλλο στην "Ελεύθερη αγορά"
(ως τροφοδότες -όχι αποκλειστικοί- της Ευρώπης
με ναρκωτικά και πουτάνες), θα συνεχίσουν
να είναι με το ένα πόδι στην ΕΣΣΔ (της Ρωσίας)
και με το άλλο στην "Ελευθερη αγορά"
(ως τροφοδότες της Ευρώπης με ναρκωτικά και πουτάνες).
Κι αν τους πει κανείς πως γίνεται να υπάρχει κατοχή
από ξένο στρατό εντός ανεξάρτητης χώρας
θα τους δείξουν στο χάρτη την Κύπρο της Ε.Ε.
Γίνεται, γίνεται.
Καλές γαργάρες, ουκρανικές τώρα...
Alekos Markellos
Σύντομη αναδρομή στην ιστορία της περιοχής
Την Κριμαία που είναι χερσόνησος στα παράλια
της Μαύρης Θάλασσας κατοικούν περίπου
2,3 εκατομμύρια άνθρωποι με έντονα
φιλορωσικό στοιχείο.
Οι περισσότεροι μιλούν τη ρωσική ως κύρια γλώσσα
ενώ αυτοπροσδιορίζονται ως Ρώσοι εθνικά.
Η περιοχή ήταν ένα από τα ισχυρά προπύργια
του Βίκτορ Γιανουκόβιτς.
Οι κάτοικοι υποστηρίζουν αυτές τις μέρες ότι
ο Γιανουκόβιτς έπεσε θύμα πραξικοπήματος
και μάλιστα έχει ήδη προωθηθεί
(για τις 30 Μαρτίου)
δημοψήφισμα για την απόσχιση της περιοχής
από την Ουκρανία.
Σύντομη ιστορία της Κριμαίας
Η Ρωσία είχε στην κατοχή της την Κριμαία εδώ
και περίπου 200 χρόνια, από το 1783.
Το 1954, η περιοχή εκχωρήθηκε από τη Μόσχα
στην Ουκρανία, μέλος της τότε Σοβιετικής Ένωσης.
Στην Κριμαία ζει μια ισχυρή μειονότητα,
οι Τάταροι, πληθυσμός μουσουλμανικός που βρέθηκε
υπό ισχυρό διωγμό από το Στάλιν το 1944.
Ο τότε επικεφαλής της ΕΣΣΔ τους κατηγόρησε ότι
κατά το Β' Παγκόσμιο συνεργάστηκαν
με τους Γερμανούς Ναζί.
Σύμφωνα με την απογραφή του 2001,
μόλις 1 στους 4 κατοίκους της Κριμαίας είναι
ουκρανικής καταγωγής, εν αντιθέσει προς το 58%
που είναι ρωσικής και το 12 που είναι Τάταροι.
Μεγάλες ομάδες Τατάρων επέστρεψαν στις αρχές
της δεκαετίας του 1990 στην Κριμαία,
μετά την πτώση του σοβιετικού μπλοκ.
Συχνά είχαν αψιμαχίες με τους Ρώσους
πάνω σε ζητήματα κατοχής γης.
Το νομικό καθεστώς της Κριμαίας
Αν και αποτελεί κομμάτι της Ουκρανίας
με απόφαση της Ρωσίας, τελεί μέχρι σήμερα
υπό καθεστώς ημιαυτονομίας,
απόφαση του 1994 που συνυπέγραψαν εκτός
από τη Μόσχα και το Κίεβο και οι ΗΠΑ,
η Μεγάλη Βρετανία και η Γαλλία. Εξ ου και έχει
τη δική της Βουλής. επίσης διαθέτει δικό της πρόεδρο
και πρωθυπουργό που ορίζονται από το Κίεβο.
Η θέση της Ρωσίας
Η Ρωσία έχει μια τεράστια ναυτική βάση στην Κριμαία
και συγκεκριμένα στη Σεβαστούπολη.
Η συμφωνία με το Κίεβο ορίζει ότι τα ρωσικά
στρατεύματα δεν μπορούν να αναλάβουν
στρατιωτική δράση.
Όμως, το προηγούμενο με τη Νότια Οσετία
ανησυχεί αναλυτές και αξιωματούχους.
Με την ίδια ακριβώς αφορμή η Ρωσία έστειλε
στρατεύματα στην αποσχισθείσα από τη Γεωργία
περιοχή το 2008, σε ένα πόλεμο που κράτησε
περίπου μια εβδομάδα.
Παρά τις απειλές και τις διακηρύξεις πάντως,
το ΝΑΤΟ, το 2008, δεν προσέτρεξε
ποτέ σε βοήθεια της Γεωργίας.
Ωστόσο, η Κριμαία και η Ουκρανία
είναι αντίστοιχα πολύ μεγαλύτερες
από τη Νότια Οσετία και τη Γεωργία,
έτσι η αναταραχή πολύ μεγαλύτερη
και με πιο σοβαρές συνέπειες.
Δύση και Ρωσία έχουν... προηγούμενα
για την Κριμαία
Ήταν το 1853 μέχρι το 1856, όταν η Οθωμανική
Αυτοκρατορία που κατέρρεε που έγινε
ο λεγόμενος «Κριμαϊκός Πόλεμος».
Βρετανία και Γαλλία δεν έβλεπαν με καλό μάτι
τις βλέψεις της Ρωσίας στα Βαλκάνια και έτσι
εισέβαλαν και κατέλαβαν τη Σεβαστούπολη.
Η Ρωσία είχε χάσει στον τότε πόλεμο.
Σήμερα όμως η θέση της στην παγκόσμια σκακιέρα
είναι πολύ πιο ισχυρή από ότι το 19ο αιώνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου