Η λαγάνα ήταν άζυμος άρτος,
δηλαδή γινόταν χωρίς μαγιά και προζύμι,
με μόνα συστατικά το νερό και το αλεύρι;
Στις μέρες μας όμως, χρησιμοποιούμε μαγιά
ή προζύμι για την παρασκευή της.
Η ιστορία της λαγάνας διατρέχει όλη
τη διατροφική παράδοση από την αρχαιότητα
μέχρι και τις ημέρες μας.
Ο Αριστοφάνης, για παράδειγμα,
στις "Εκκλησιάζουσες"
γράφει: "Λαγάνα πέττεται"
δηλ ."Λαγάνες γίνονται".
Το έθιμο της λαγάνας παρέμεινε αναλλοίωτο
ανά τους αιώνες και συνηθίζεται να παρασκευάζεται
με μεράκι από τον αρτοποιό της γειτονιάς,
τραγανή λαχταριστή και σουσαμένια και καταναλώνεται
κατά την Καθαρά Δευτέρα, την Πρωτονήστιμη
Δευτέρα της Σαρακοστής.
Η ονομασία της "Καθαρά" προήλθε από τη συνήθεια
που είχαν οι νοικοκυρές το πρωί της ημέρας αυτής,
να πλένουν με ζεστό νερό και στάχτη όλα
τα μαγειρικά σκεύη, ως "ημέρα κάθαρσης".
Στη συνέχεια τα κρεμούσαν στη θέση τους
όπου και παρέμεναν μέχρι τη λήξη της νηστείας.
Επίσης κατά την ημέρα αυτή εξέρχονταν
όλοι οικογενειακώς στην ύπαιθρο και έστρωναν
κάτω στη γη και έτρωγαν νηστίσιμα φαγητά
όπως χαλβά, ελιές, ταραμά και λαγάνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου