Πως προσεγγίζουμε ένα έργο τέχνης;

Προσεγγίζω ένα έργο καλλιτεχνικής έκφρασης,

 όχι με την αυθάδεια της γνώσης

 αλλά με την σεμνότητα και το πάθος

του ερωτευμένου μαθητή. 

Το λέω αυτό, γιατί όχι λίγες φορές στο παρελθόν,

 περισσότερο αυθάδης και περισσότερο αδαής,

στάθηκα, απέναντι στο έργο κάποιων

στείρα και κριτικά μόνο

 ενώ θα έπρεπε να είχα τουλάχιστον προσπαθήσει

 να καταλάβω πρώτα. 

Πως όμως να καταλάβω τι θέλει να πει

το ποίημα ενός Άγγλου ποιητή

αμετάφραστο και μάλιστα όταν αγνοώ

την Αγγλική γλώσσα; 

Μα θα μου πείτε όμως, πως η εικαστική γλώσσα

είναι οπτική και μάλιστα διεθνής.

Ωραία, τότε δε μεταφράζεται σε άλλη γλώσσα. 

Και τότε πως προσεγγίζουμε ένα  έργο τέχνης; 

Όπως απολαμβάνουμε

το κελάηδημα ενός ωδικού πτηνού,

δίχως να μας απασχολεί, τι θέλει να πει. 

Με τον ίδιο τρόπο που ακούμε ένα μουσικό κομμάτι

δίχως να προσπαθούμε να το μεταφράσουμε σε λόγια

 αλλά πολύ απλά το νοιώθουμε 

ή καλύτερα το βιώνουμε

όπως ένα ηλιοβασίλεμα ή ένα άνθος. 

Αυτά δεν μεταφράζονται, 

όπως και τα όνειρά μας άλλωστε. 

Δικά μας είναι αλλά πόσες φορές

μπορέσαμε να τα εξηγήσουμε; 

Έτσι και τα έργα τέχνης

είναι στην ουσία αμετάφραστα

και ο χειρότερος τρόπος 

για να τα προσεγγίσουμε είναι αυτός. 

Πολύ ανθρώπινος τρόπος προσέγγισης,

 δε λέω, αλλά λάθος.

Κείμενο και φωτογραφίες

Πάν Καρτσωνάκης.