Ανεπαισθήτως μ' έκλεισαν από τον κόσμον έξω.

Τείχη

Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ

μεγάλα κ' υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.

Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.

Αλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·

διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.

Α όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.

Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.

Ανεπαισθήτως μ' έκλεισαν από τον κόσμον έξω.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1896)

Walls

Without consideration, without pity, without shame

they have built great and high walls around me.

And now I sit here and despair.

I think of nothing else: this fate gnaws at my mind;

for I had many things to do outside.

Ah why did I not pay attention 

when they were building the walls.

But I never heard any noise or sound of builders.

Imperceptibly they shut me from the outside world.

Konstantinos P. Kavafis (1896)