Νεκροὺς μᾶς φοβοῦνται πιὸ πολύ.

Ναὶ ἀγαπημένη μου,

ἐμεῖς γι᾿ αὐτὰ τὰ λίγα κι ἁπλὰ πράγματα πολεμᾶμε

γιὰ νὰ μποροῦμε νά ῾χουμε μία πόρτα, 

ἕν᾿ ἄστρο,  ἕνα σκαμνὶ

ἕνα χαρούμενο δρόμο τὸ πρωὶ

ἕνα ἤρεμο ὄνειρο τὸ βράδι.

Γιὰ νά ῾χουμε ἕναν ἔρωτα ποὺ νὰ μὴ μᾶς τὸν λερώνουν

ἕνα τραγούδι ποὺ νὰ μποροῦμε νὰ τραγουδᾶμε.

Ὅμως αὐτοὶ σπᾶνε τὶς πόρτες μας

πατᾶνε πάνω στὸν ἔρωτά μας.

Πρὶν ποῦμε τὸ τραγούδι μας

μᾶς σκοτώνουν.

Μᾶς φοβοῦνται καὶ μᾶς σκοτώνουν.

Φοβοῦνται τὸν οὐρανὸ ποὺ κοιτάζουμε

φοβοῦνται τὸ πεζούλι ποὺ ἀκουμπᾶμε

φοβοῦνται τὸ ἀδράχτι τῆς μητέρας μας 

καὶ τὸ ἀλφαβητάρι τοῦ παιδιοῦ μας

φοβοῦνται τὰ χέρια σου 

ποὺ ξέρουν νὰ ἀγγαλιάζουν τόσο τρυφερὰ

καὶ νὰ μοχτοῦν τόσο ἀντρίκια,

φοβοῦνται τὰ λόγια ποὺ λέμε οἱ δυό μας 

μὲ φωνὴ χαμηλωμένη

φοβοῦνται τὰ λόγια ποὺ θὰ λέμε αὔριο ὅλοι μαζὶ

μᾶς φοβοῦνται, ἀγάπη μου, καὶ ὅταν μᾶς σκοτώνουν

νεκροὺς μᾶς φοβοῦνται πιὸ πολύ.

Τάσος Λειβαδίτης

Τάσος Λειβαδίτης

(1921-1988) 

Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου

 Αθηνών, όμως τον κέρδισε η λογοτεχνία

 και συγκεκριμένα η ποίηση.

Ανέπτυξε έντονη πολιτική δραστηριότητα

 στο χώρο της αριστεράς με συνέπεια να εξοριστεί 

από το 1947 έως το 1951. Στο Μούδρο, στη Μακρόνησο

 και μετά στον Αϊ Στράτη κι από κει στις φυλακές

 Χατζηκώστα στην Αθήνα, 

απ' όπου αφέθηκε ελεύθερος το 1951.

Στίχοι του μελοποιήθηκαν από τον Μίκη Θεοδωράκη, 

στο δίσκο «Πολιτεία» (1961), «Της εξορίας» (1976), 

«Πολιτεία Γ' - Οκτώβρης '78» (1976), 

«Τα Λυρικά» (1977), «Λειτουργία Νο2: Για τα παιδιά

 που σκοτώνονται στον πόλεμο» (1987), τον Μάνο Λοΐζο

 στο δίσκο «Για μια μέρα ζωής» (1980), 

τον Γιώργο Τσαγκάρη στο δίσκο «Φυσάει» (1993) 

με ερμηνευτή το Βασίλη Παπακωνσταντίνου 

και τη συμμετοχή του ηθοποιού Γιώργου Μιχαλακόπουλου, 

τον Μιχάλη Γρηγορίου στο δίσκο «Σκοτεινή πράξη,

 ένα Ορατόριο σε ποίηση Τάσου Λειβαδίτη» (1997) 

και από το συγκρότημα Όναρ στο δίσκο «Αλαντίν,

 τελειώσαν οι ευχές σου» (2003).

Συνυπέγραψε ακόμη με τον Κώστα Κοτζιά 

τα σενάρια των ελληνικών ταινιών 

«Ο θρίαμβος» και «Συνοικία το όνειρο» 

σε σκηνοθεσία του Αλέκου Αλεξανδράκη.

Τα ποιήματά του μεταφράστηκαν στα Ρωσικά, 

Σερβικά, Ουγγρικά, Σουηδικά, Ιταλικά, Γαλλικά, 

Αλβανικά, Βουλγαρικά, Κινέζικα και Αγγλικά.