Η συσχέτιση του Πήγασου με τις Μούσες οφείλεται
στην ακόλουθη παράδοση: Όταν οι Μούσες
διαγωνίζονταν κάποτε στο τραγούδι
με τις κόρες του Πιέρου, στον ποταμό Ελικώνα,
μόλις άρχισαν το τραγούδι οι Πιέριες κόρες
όλα είχαν σκοτεινιάσει.
Αμέσως μετά, όταν ήλθε η σειρά των Μουσών,
όλα φαίνονταν σαν να σταμάτησαν, ο Ουρανός,
η Θάλασσα, τα ποτάμια, για να ακούσουν
τους εξαίσιους ύμνους, ο δε Ελικώνας άρχιζε
να υψώνει την κορυφή του προς τον ουρανό
από χαρά και υπερηφάνεια μέχρι που
τον σταμάτησε ο φτερωτός Πήγασος,
με διαταγή του Ποσειδώνα, λακτίζοντάς τον
με τις οπλές του.
Από το λάκτισμα αυτό γεννήθηκε η πηγή
του Ελικώνα, της οποίας τα νερά ενέπνεαν
τις Μούσες, η καλούμενη και Ιπποκρήνη.
Σε μεταγενέστερους μύθους ο Πήγασος αναφέρεται
και ως άλογο της Ηούς στην οποία της
τον πρόσφερε ως δώρο ο Ζεύς
για να σέρνει το άρμα της.
Σε ακόμη μεταγενέστερους χρόνους ο Πήγασος
θεωρήθηκε ως άλογο των Μουσών που ιππεύουν
οι ποιητές και πετούν μαζί του ψηλά
στο καλλιτεχνικό στερέωμα.
Υ.Γ: Η χιουμοριστική εικονογράφιση με τον Πήγασο κι εμένα
είναι έργο του ταλαντούχου εικαστικού Περικλή Κουλιφέτη
για το προς έκδοση βιβλίο μου με τίτλο "Σπεύδε βραδέως".



1 σχόλιο :
Πολύ όμορφο, Παν. Πόσο μου αρέσει, φίλε μου, να θυμόμαστε έτσι τους υπέροχους εκείνους λυρικούς μύθους, που τόσο έχουμε παραγκωνισμένους. Σαν να θάψαμε την ιστορία και το λυρισμό ενός λαού.
Καλησπέρα φίλε μου.
Δημοσίευση σχολίου