Οι ασκολύμπροι είναι να υπέροχο άγριο χόρτο
με λευκές ρίζες το οποίο συλλέγεται
από ακανθώδεις θάμνους.
Οι ασκολύμπροι καθαρίζονται με τα χέρια,
καθώς είναι πολύ τρυφεροί
και τα αγκάθια τους δεν τσιμπάνε,
αφήνοντας μόνο τα κοτσάνια!
Το νερό όπου βράζουν πίνεται σαν αφέψημα..η ρίζα του
χρησιμοποιείται από την αρχαιότητα ως φάρμακο
για διάφορες παθήσεις!
Η πιο γνωστή συνταγή στην Κρήτη είναι ασκολύμπροι
με αρνάκι ή κατσικάκι φρικασέ..εξαιρετικό και σπάνιο φαγητό!
Ασκόλυμπροι, Σκολύμπρια, σκόλυμος, ασπράγκαθος, γούλα,
αχινόχορτο (Κύπρος), μοσκοκούλι, σκόλια (Scolymus hispanicus L.)
Φύλλα γεμάτα αγκάθια και μια ρίζα-κόνδυλος με πολύ σκληρό
περίβλημα κρύβουν στο εσωτερικό τους μια απίστευτη νοστιμιά,
γνωστή από την αρχαιότητα. Για τη συλλογή του χρειαζόμαστε
ένα σκαλιστήρι, που θα βοηθήσει να βγάλουμε τη ρίζα,
κάτι που πιο εύκολα θα πετύχουμε αν το χώμα είναι υγρό.
Αφαιρούμε τα αγκάθια από τα φύλλα αφήνοντας μόνο
το κεντρικό νεύρο και καθαρίζουμε τη ρίζα βγάζοντας εκτός
από το περίβλημα και το κυλινδρικό ξυλώδες μέρος στο κέντρο της.
Με αρώματα ξηρών καρπών, λίγο πικρά και ελαφρά πικάντικα,
θυμίζουν αμυδρά άγρια σπαράγγια ή αγκινάρες και φυτρώνουν
από τους λόφους μέχρι τη θάλασσα,
σχεδόν σε ολόκληρη τη νότια Ευρώπη.
Στην Κρήτη, στις Κυκλάδες και τη νότια Πελοπόννησο
καθαρισμένα ζεματίζονται και γίνονται σαλάτα ή μαγειρεύονται
με κατσικάκι και αρνάκι, συχνά με αυγολέμονο
ή ντερμπιγιέ (σάλτσα αλευρολέμονου), με σαλιγκάρια
ή με μεγάλο ψάρι.
Τα αγαπούν στις ομελέτες και όταν γίνουν τουρσί κάνουν
εξαιρετική παρέα σε ούζο και τσίπουρο.
Στην ορεινή Κρήτη η ρίζα προσφέρεται ωμή,
μόνο με αλάτι και λεμόνι, μεζές για τη ρακή που επιβιώνει
από τα αρχαία χρόνια.
Γνωστά στην Ιταλία ως cardogna ή rinci, επιστρέφουν δυναμικά
στην κουζίνα, ενώ στην Ισπανία ως tagarninas μαγειρεύονται
με χταπόδι, γίνονται ριζότο, μπαίνουν στην κατσαρόλα
με ρεβίθια και πατάτες ή γίνονται σαλάτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου