Σαν αστραπή που δεν κρατά, η λάμψη της, και σβήνει
είναι το γέλιο, η χαρά συνήθως στη ζωή μας.
Ωστόσο πρέπει πάντοτε να έχουμε υπ’ όψιν
για συντροφιά μας να ‘χουμε μέσα μας την ελπίδα.
Δίχως αυτήν, οι άνθρωποι, γερνάνε και πεθαίνουν
με τρόπο που ανόητα τον έχουν επιλέξει.
Ξέρω, υπάρχουν συμφορές που δεν μπορεί ν’ αλλάξουν
δεν διορθώνονται ποτέ οι βλάβες που ‘χουν κάνει.
Μα σκέψου μόνο μια φορά η πίκρα τι προσφέρει;
Μια λύση, μια διόρθωση κι εγώ θα συμφωνήσω.
Πάν Καρτσωνάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου