Πέμπτη 5 Απριλίου 2018

Α, ναι παραλίγο να το ξεχάσω. Ανακοίνωσαν και πως θα σώσουν τον Δίολκο!

Από τότε που ανακαλύφθηκε έως και σήμερα 
τον αφήσαμε στο έλεος όχι μόνο της ανελέητης φθοράς
 αλλά και στο έλεος των κάθε  λογής "βανδάλων".
Ήταν ο Περίανδρος
που  κατασκεύασε τον Δίολκο.
 Ήταν ο πλακόστρωτος δρόμος
 που επέτρεπε στα πλοία
να μεταφέρονται ανάμεσα
στον Κορινθιακό και τον Σαρωνικό,
 και στους Κορίνθιους
 να αποκτούν χρήμα και ισχύ.
Όμως η σύγχρονη ιστορία
 του Δίολκου
 αγγίζει τα όρια της τρέλας.

Προσωπικά και από όσα θυμάμαι  ως ενήλικας
ο μοναδικός βουλευτής Κορινθίας
που έκανε ερώτηση για το θέμα της διάσωσης
ήταν ο Άγγελος Μανωλάκης
στον τότε Υπουργό Πολιτισμού Γερουλάνο.
Ως το 1956, οπότε άρχισαν ανασκαφικές εργασίες 
στην περιοχή του Ισθμού της Κορίνθου 
για την αποκάλυψη της Διόλκου, είχαν εκφρασθεί
 από τους νεότερους μελετητές διάφορες γνώμες 
σχετικά με τη θέση και τη μορφή της. 
Ο Φρέιζερ θεωρούσε ότι η Δίολκος θα έπρεπε να είχε 
τη μορφή «τροχιοδρόμου» (tramway), στηριζόμενος
 στην παρατήρηση ενός μικρού τμήματος 
που είχε διατηρηθεί κοντά στη γέφυρα της διώρυγας 
(από την αναφορά του Παυσανία). 
Στον Δίολκο είχε αποδώσει και ο Φάουλερ
 (Corinth, τ. Ι, σ. 50) ένα άλλο τμήμα οδού 
στο πελοποννησιακό έδαφος, στο στόμιο της διώρυγας
 προς τον Κορινθιακό Κόλπο.
Οι ανασκαφές του Ν. Βερδελή όμως απεκάλυψαν
 ένα αρκετά μεγάλο τμήμα της Διόλκου και έλυσαν
 τις απορίες που συνδέονταν με αυτή. 
Πρώτα-πρώτα, προσδιορίσθηκε η ακριβής διαδρομή
 την οποία ακολουθούσε: Ξεκινούσε στον Κορινθιακό 
από το σημείο όπου σήμερα βρίσκεται ο σηματοδότης 
για τα πλοία που κατευθύνονται προς τη διώρυγα,
 προχωρούσε για ένα διάστημα προς τα ανατολικά 
και από εκεί στρεφόταν προς τα βορειοανατολικά 
και πάλι προς τα νοτιοανατολικά, ώσπου κατέληγε
 στον Σαρωνικό Κόλπο ανατολικά της διώρυγας, 
στο σημερινό Καλαμάκι Κορινθίας,
 τον αρχαίο Σχοινούντα, όπως ακριβώς
 αναφέρει ο Στράβων.

1 σχόλιο :

Ανώνυμος είπε...

θυμαμαι πως σαν παιδί με πηγαιναν εκεί οι γονεις μου και παρατηρούσα αυτο το μοναδικό εργο. Τωρα δεν διανοούμαι πως μπορουν και το αφηνουν να χανεται μερα με την μερα.
Λυπαμαι αφάνταστα μα πιο πολύ θυμωνω....
ΑΓΓΕΛΙΚΗ Ν.