Παρόλα όσα έγιναν παρέμεινε σαν μύθος.

Όταν στη Ρώμη σταύρωσαν δούλους επαναστάτες

ήθελαν το παράδειγμα να γίνει και στους άλλους

γι αυτό και χρόνια στους σταυρούς άφησαν τα κουφάρια

σ’ όλο το μήκος της οδού, στη Ρώμη π’ οδηγούσε.

Παρόλα όσα έγιναν παρέμεινε σαν μύθος

ο μονομάχος Σπάρτακος σύμβολο έχει γίνει

θρύλος η επανάσταση, στης γης τους κολασμένους

όπως μπορεί ο ποιητής και να τους περιγράψει.

Χρόνια μετά δεν έμεινε στη μνήμη των ανθρώπων

του νικητή το όνομα, αλλά του ηττημένου. 

                                   Πάν Καρτσωνάκης

Ο Σπάρτακος ήταν μονομάχος θρακικής καταγωγής, που ηγήθηκε 

μεγάλης επανάστασης δούλων και άλλων κοινωνικώς καταπιεσμένων ατόμων 

εναντίον των Ρωμαίων. Σχεδόν όλες οι γνώσεις μας για τον Σπάρτακο 

περιορίζονται στα γεγονότα της επανάστασης που ηγήθηκε (73 π.Χ. – 71 π.Χ.), 

γνωστής και ως Επανάσταση του Σπάρτακου ή Επανάσταση των Μονομάχων.

Η επανάσταση του Σπάρτακου είναι μία από τις μεγαλύτερες και μαζικότερες

 της αρχαιότητας. 

Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την τραγική της κατάληξη, ενέπνευσε 

πολλά κινήματα αλλά και διανοούμενους και καλλιτέχνες κατά τη διάρκεια 

των αιώνων, πολλοί εκ των οποίων ερμήνευσαν ποικιλοτρόπως το χαρακτήρα 

της επανάστασης, άλλοι δε χρησιμοποίησαν και το όνομα του Σπάρτακου

 για να δηλώσουν τη ριζοσπαστικότητα των ενεργειών τους.

πηγή

Το 73 π.Χ. εβδομήντα οχτώ μονομάχοι, οπλισμένοι με σούβλες και μαχαίρια
 που βρήκαν στην κουζίνα, απέδρασαν από τη σχολή μονομάχων στην Καπύη. 
Ανάμεσά τους ήταν και ο θρυλικός Σπάρτακος, ο σκλάβος που οδήγησε 
χιλιάδες άντρες εναντίον των Ρωμαίων και παραλίγο να τους ανατρέψει.... 
Διαβάστε όλο το άρθρο

Σπάρτακος: Ο Έλληνας σκλάβος 

που «γονάτισε» μια αυτοκρατορία.

Ο Θράκας ηγέτης διείδε ωστόσο τη διαφαινόμενη ήττα του, καθώς οι δυνάμεις
 του Πομπήιου και του Λούκουλου προσέγγιζαν την περιοχή, και προσπάθησε
 να έρθει σε συμφωνία με τον Κράσσο, με τον Ρωμαίο στρατηγό να απορρίπτει 
κάθε απόπειρα συνεννόησης και τους σκλάβους να ακολουθούν 
τον ίδιο ακριβώς δρόμο: μεθυσμένοι από τις ασύλληπτες επιτυχίες τους, 
εξαναγκάζουν με την απειλή των όπλων τον Σπάρτακο 
να τους οδηγήσει στην τελική μάχη με τους Ρωμαίους. 

Εν τω μεταξύ, οι πειρατές που θα περνούσαν με τα καράβια τους 
τις δυνάμεις του Σπάρτακου στη Σικελία, προδίδουν τον ηγέτη της εξέγερσης, 
ο οποίος δεν έχει πια άλλη επιλογή από τη μάχη.

Η μάχη έγινε στη Νότια Ιταλία, στη Λουκανία, την άνοιξη του 71 π.Χ., 
με τις 35.000 επαναστατημένους να αντιμετωπίζουν σε ανοιχτό πεδίο
 τις οργανωμένες ρωμαϊκές λεγεώνες.

Οι δούλοι ηττήθηκαν, ο Σπάρτακος σκοτώθηκε στη μάχη, 
με τους 6.000 σκλάβους που πιάστηκαν τελικά αιχμάλωτοι να σταυρώνονται 
κατά μήκος της Αππίας Οδού (από το Μπρίντιζι ως τη Ρώμη!), 
«κοσμώντας» τη για μπόλικα χρόνια προς συμμόρφωση και παραδειγματισμό. 

Ο ιστορικός Αππιανός αναφέρει ότι ο λαβωμένος Σπάρτακος έψαχνε λυσσαλέα
 στη μάχη να βρει τον Κράσσο για να τον σκοτώσει, 
τον πρόλαβε όμως ο δικός του θάνατος.

Τα εναπομείναντα τμήματα του επαναστατικού στρατού
 «εκκαθαρίστηκαν» λίγο βορειότερα, από τις δυνάμεις του Πομπήιου.

Ήταν το τέλος της εξέγερσης των σκλάβων, που πέτυχαν ωστόσο
 κατά των Ρωμαίων πολλά περισσότερα ακόμα και από οργανωμένα κράτη...
πηγή