Είναι κάποιες στιγμές που αναρωτιέμαι
από που έρχονται τα όνειρα.
Από ποιόν κόσμο;
Από τον εσωτερικό κόσμο, του καθενός μας,
ή από κάποιους άλλους κόσμους;
Πολλοί από σας, είμαι σίγουρος,
ότι τις ίδιες σκέψεις έχετε κάνει
αλλά μπορεί να μην τις έχετε εκφράσει δημόσια
παρά μόνο ίσως εμπιστευτήκατε
σε κάποιον πολύ δικό σας άνθρωπο.
Όνειρα που ανεξήγητα βλέπουμε
και στην πραγματικότητα βιώνουμε
αλλά γιατί;
Τα έχουμε ανάγκη;
Κάποιος φίλος μου έλεγε ότι ναι,
τα έχουμε ανάγκη.
Ακόμη έλεγε ότι τα όνειρα
είναι απλά παρηγοριά στον άρρωστο
ώσπου να βγει η ψυχή του που λέει και ο λαός
και ότι τα περισσότερα
είναι ένα είδος ναρκωτικού
που δημιουργεί ο εγκέφαλός μας
γιατί απλά το έχει ανάγκη.
Αλλά ένας άλλος φίλος,
που μπορεί να ήταν αγανακτισμένος
από τα όνειρα που έβλεπε,
αλλά ωστόσο, όπως ισχυριζόταν, μόνο αυτοί
που βλέπουν όνειρα
υπάρχει ελπίδα ότι θα ξυπνήσουν κάποτε.
Και οι δύο φίλοι μου όμως,
σε ένα σημείο συμφωνούσαν,
ότι για όποιον από τους δύο λόγους
και να βλέπουμε όνειρα,
στην ουσία τα έχουμε ανάγκη
και είναι δημιουργίες
του δικού μας μυαλού και μόνο.
Ωστόσο υπήρχε κι ένας άλλο φίλος μας
που είχε μια τελείως διαφορετική εκδοχή
για την προέλευση των ονείρων.
Έλεγε δηλαδή ότι, εντάξει όλα αυτά
αλλά υπάρχουν και κάποια όνειρα
που το μυαλό μας απλά σαν καλός δέκτης
τα προβάλει και είτε έρχονται από πολύ μακριά,
ακόμη και από άλλους κόσμους,
είτε και από το ασυνείδητό μας ακόμη.
Και όταν λέμε ασυνείδητο, μας εξηγούσε,
δεν είναι μόνο ότι δεν προλάβαμε
να συνειδητοποιήσουμε αλλά και από πηγές
πάρα πολύ "μακρινές" πίσω στο χρόνο
όπως η κυτταρική μας μνήμη.
Αυτός ο φίλος ήταν και ο περισσότερο πειστικός
παρόλο που τον λέγαμε περιπαικτικά Πινόκιο
από το γεγονός ότι του άρεσε να λέει
κάποια ψέματα με τρόπο που να δείχνουν αλήθειες
ή τις μεγαλύτερες αλήθειες με τρόπο
που να φαίνονται σαν ψέματα.
Φιλικά Τάκης Καρτσωνάκης.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου